ხუმარა
ქართული[რედაქტირება]
ხუმარა[რედაქტირება]
ეტიმოლოგია[რედაქტირება]
წაკითხვა[რედაქტირება]
- ფონეტიკური ტრანსლიტერაცია (IPA): [xumɑrɑ]
- აუდიო მაგალითი: ხუმარა ?
- დამარცვლა: ხუ·მა·რა, მრ. რ. ხუ·მა·რე·ბი, ხუ·მა·რა·ნი
მნიშვნელობა[რედაქტირება]
არსებითი სახელი[რედაქტირება]
| ➤ ხუმარა, ხუმარ-ის(ა), მრავლობითი: ხუმარ-ებ-ი, ხუმარა-ნ-ი | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
- ენამოსწრებული, ოხუნჯი.
- ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
- ისტორიული: მსახური მეფის კარზე (ან დიდებულის სასახლეში), რომლის მოვალეობას შეადგენდა პატრონისა და სტუმრების გართობა მოსწრებული, სასაცილო სიტყვა-პასუხით, — მასხარა.
- ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
- ➤ სინონიმები: მოხუმარი, ენამახვილი, ოხუნჯი, ენაკვიმატი, ენასხარტი, ენამოსწრებული, ქილიკი, შემაქცევარი, ენაფხიანი, მაკვილაკი, ენამაკვილაკი, ენამერჯვე, მახიობელი, მახვილაკი, მოლაღე, მასხარა, ლაზღანდარა, ლიზღი
წარმოებული ლექსიკა[რედაქტირება]
თარგმანები[რედაქტირება]
|
წყაროები და რესურსები[რედაქტირება]
ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონი, ტომი 8, სვეტი 1525, თბილისი, 1964 წელი.
იხილეთ ქართული ვიკიპედიის სტატია „ხუმარა“- ქართული ენის განმარტებით ონლაინ-ლექსიკონში
- ქართული ენის ორთოგრაფიული ლექსიკონი, ვარლამ თოფურია, ივანე გიგინეიშვილი, თბილისი „განათლება“, 1998, გვ. 622
- საჯარო მოხელის ორთოგრაფიულ-სტილისტიკური ლექსიკონი, თამარ ვაშაკიძე, ავთანდილ არაბული, თეა ბურჭულაძე, თბილისი, 2022, გვ. 614
- ნეიმანი ალ., ქართულ სინონიმთა ლექსიკონი, მესამე გამოცემა, თბ.: „განათლება“, 1978, გვ. 552.