კაი
ქართული
კაი. საუბრისას. უმართებულოა
- მნიშვნელობა
- (ზედსართავი სახელი) გავრცელებული არალიტერატურული (უმართებულო) სიტყვა, იგივეა, რაც კარგი.
◆ შე კაი კაცო! ◆ კაი მთქმელს კაი გამგონე უნდაო. - (ზედსართავი სახელი) თითქმის, დაახლოებით (ჩვეულებრივ იტყვიან არაპატარა, არამცირე ვინმეზე, რამეზე).
◆ საზამთრო კაი ათი კილო გამოვიდა. ◆ ბიჭი კაი თვრამეტი წლის იქნებოდა. - (ზმნიზედა) იგივეა, რაც კარგა.
◆ ჩემი ეზო კაი მოზრდილი იყო. ◆ კაი ხანი გავიდა.
წარმოთქმა:
დამარცვლა:
- კა·ი
ეტიმოლოგია:
- მიღებულია სიტყვიდან კარგი თანხმოვნების ამოგდებით.
წარმოქმნილი სიტყვები და გამოთქმები:
წყაროები და რესურსები:
ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონი, ტომი 4, თბილისი, 1955 წელი.
ქართული ენის ორთოგრაფიული ლექსიკონი, ვარლამ თოფურია, ივანე გიგინეიშვილი, 1998; გამომცემლობა „განათლება“; თბილისი
