ძაღლი

ქართული

ბრუნვა	მხოლობითი	მრავლობითი
სახელობითი	ძაღლი	ძაღლები	ძაღლნი
მოთხრობითი	ძაღლმა	ძაღლებმა	ძაღლთ(ა)
მიცემითი	ძაღლს(ა)	ძაღლებს(ა)	ძაღლთ(ა)
ნათესაობითი	ძაღლის(ა)	ძაღლების(ა)	ძაღლთ(ა)
მოქმედებითი	ძაღლით(ა)	ძაღლებით(ა)
ვითარებითი	ძაღლად(ა)	ძაღლებად(ა)
წოდებითი	ძაღლო	ძაღლებო	ძაღლნო
ყველა სხვა ფორმა იხილეთ ფორმაწარმოების გვერდზე

ძაღლ-ი

მნიშვნელობა

1. (არსებითი სახელი) მგლის მოდგმის გაშინაურებული ცხოველი; იყენებენ სანადიროდ, ქონების დასაცავად და სხვა.
2. გადატ. იხმარება როგორც სალანძღავი სიტყვა

დამარცვლა:

ძაღ·ლი მრ. ძაღ·ლე·ბი

წარმოქმნილი სიტყვები და გამოთქმები:

სიტყვები: ძაღლთაპირი, ძაღლთოდენა, ძაღლთუმრავლესი, ძაღლისბირკა, ძაღლისენა, ძაღლისკბილა, ძაღლის შვილი, ძაღლკატურად, ძაღლმაყვალა, ძაღლნიორა, ძაღლუმადური, ძაღლური, ძაღლყურძენა.
გამოთქმები: ძაღლადაც არ ჩააგდებს, ძაღლის ბედი აქვს, ძაღლი არ გაიგდება გარეთ, ძაღლის გუნებაზეა, ძაღლის ლეკვი, ძაღლი პატრონს ვეღარა ცნობს, ძაღლის ყბას გამოიბამს

წყაროები და რესურსები:

იხილეთ ქართული ვიკიპედიის სტატია „ძაღლი“
„ძაღლი“ ქართული ენის განმარტებით ონლაინ-ლექსიკონში

თარგმანები

 

• ინგლისური: dog
• ებრაული: כֶּלֶב
• იტალიური: [1, 2] cane მამრ., [1, 2] canaglia მდედრ.
• გერმანული: Hund
• პორტუგალიური: cão
• რუსული: [1, 2] собака (sobáka) ^→ ru მდედრ.; [1, 2, 3] пёс (pës) ^→ ru მამრ.
• ფრანგული: chien მამრ.; [2] canaille მდედრ.
• შვედური: hund
• იაპონური: [1] 犬 (いぬ, inu) ^→ ja