ძაღლი
ქართული[რედაქტირება]
ძაღლი[რედაქტირება]
ეტიმოლოგია[რედაქტირება]
წაკითხვა[რედაქტირება]
- ფონეტიკური ტრანსლიტერაცია (IPA): [d͡zɑɣli]
- აუდიო მაგალითი: ძაღლი ?
- დამარცვლა: ძაღ·ლი, მრ. რ. ძაღ·ლე·ბი, ძაღ·ლნი
მნიშვნელობა[რედაქტირება]
არსებითი სახელი[რედაქტირება]
| ➤ ძაღლ-ი, ძაღლ-ის(ა), მრავლობითი: ძაღლ-ებ-ი, ძაღლ-ნ-ი | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
- ძუძუმწოვარი: მგლის მოდგმის გაშინაურებული ცხოველი; იყენებენ ნადირობისას, ქონების დასაცავად (უკიდურეს ჩრდილოეთში შესაბმელადაც).
- სალანძღავი გადატანითი: ბრაზიანი და დაუზოგავი ადამიანი.
- ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
- ძველი ასტრონომია: სირიუსი, უბრწყინვალესი ვარსკვლავი.
- ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
- იხმარება რთული ფუძის მეორე შემადგენელ ნაწილად ზოგიერთ სალანძღავ სიტყვაში.
- რჯულძაღლი. მამაძაღლი
- ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
წარმოებული ლექსიკა[რედაქტირება]
- ➤ წარმოებული სიტყვები: ძაღლთაპირი, ძაღლთოდენა, ძაღლთუმრავლესი, ძაღლის-ბირკა, ძაღლის-ენა, ძაღლისკბილა, ძაღლის შვილი, ძაღლკატურად, ძაღლმაყვალა, ძაღლნიორა, ძაღლუმადური, ძაღლური, ძაღლყურძენა, აღლობა, ძაღლუმადურობა, ძაღლური
- ➤ შესიტყვებები: ძაღლადაც არ ჩააგდებს, ძაღლის ბედი აქვს, ძაღლი არ გაიგდება გარეთ, ძაღლის გუნებაზეა, ძაღლის ლეკვი, ძაღლი პატრონს ვეღარა ცნობს, ძაღლის ყბას გამოიბამს
- ➤ ანდაზები: ძაღლი შინ არ ვარგოდა და სანადიროდ გარბოდაო
თარგმანები[რედაქტირება]
|
წყაროები და რესურსები[რედაქტირება]
ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონი, ტომი 8, სვეტი 722, თბილისი, 1964 წელი.
იხილეთ ქართული ვიკიპედიის სტატია „ძაღლი“- „ძაღლი“ ქართული ენის განმარტებით ონლაინ-ლექსიკონში
- ქართული ენის ორთოგრაფიული ლექსიკონი, ვარლამ თოფურია, ივანე გიგინეიშვილი, თბილისი „განათლება“, 1998
- ნეიმანი ალ., ქართულ სინონიმთა ლექსიკონი, მესამე გამოცემა, თბ.: „განათლება“, 1978, გვ. 510.
- სულხან-საბა ორბელიანი, ლექსიკონი ქართული : [ორტომეული], ტ. 2, თბილისი: „მერანი“, 1993, გვ. 351-352.