ქალაქი
ქართული[რედაქტირება]
ქალაქი[რედაქტირება]
ეტიმოლოგია[რედაქტირება]
ამავე ფორმით დასტურდება ძველ ქართულშიც. შესაძლოა მომდინარეობდეს სომხური სიტყვიდან քաղաք (kʿałakʿ).
წაკითხვა[რედაქტირება]
- ფონეტიკური ტრანსლიტერაცია (IPA): [kʰɑlɑkʰi]
- აუდიო მაგალითი: ქალაქი ?
- დამარცვლა: ქა·ლა·ქი, მრ. რ. ქა·ლა·ქე·ბი, ქა·ლაქ·ნი
მნიშვნელობა[რედაქტირება]
არსებითი სახელი[რედაქტირება]
| ➤ ქალაქ-ი, ქალაქ-ის(ა), მრავლობითი: ქალაქ-ებ-ი, ქალაქ-ნ-ი | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
- დიდი ურბანული დასახლებული პუნქტი.
- ამ დასახლებული პუნქტის მოსახლეობა.
- მთელი ქალაქი ფეხზე დგას
- 1975: ჭაბუა ამირეჯიბი, დათა თუთაშხია
- ის დღეები მთელი ქალაქი, შემდეგ მთელი კავკასია, ჩვენს ამბოხებაზე ლაპარაკობდა.
- ➤ მსგავსი მნიშვნელობის სიტყვები: მოსახლეობა, მოქალაქე, მაცხოვრებელი
- ძველი: საკუთრივ ქალაქი თბილისი.
- ქალაქში სავაჭროდ წასვლა. გლეხები ქალაქიდან დაბრუნდნენ
- ხალხური
- გახედე ბიჭო თენდება, კარგი დილა დგება, აგერ ქალაქიც გამოჩნდა, მოყვრე გველოდება.
- ➤ სინონიმები: თბილისი
წარმოებული ლექსიკა[რედაქტირება]
- ➤ წარმოებული სიტყვები: დედაქალაქი, დედაქალაქელი, მოქალაქე, მოქალაქეობა, მოქალაქეობრივი, მოქალაქობა, მოქალაქობრივი, მოქალაქური, საქალაქო, საქალაქთაშორისო, ქალაქელი, ქალაქთმშენებლობა, ქალაქთმშენებლობითი, ქალაქკომი, ქალაქობია, ქალაქობანა, ქალაქური
- ➤ შესიტყვებები: სატახტო ქალაქი, ქალაქის თავი
- ➤ იდიომები: ქალაქი ღამე • ქალაქი დღე
- ➤ ანდაზები: გიჟი ქალაქს მიდიოდა, რა მიჰქონდა, რა მოჰქონდა
თარგმანები[რედაქტირება]
დიდი ურბანული დასახლება
ქალაქის მოსახლეობა
|
|
წყაროები და რესურსები[რედაქტირება]
ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონი, ტომი 7, სვეტი 243-244, თბილისი, 1962 წელი.
იხილეთ ქართული ვიკიპედიის სტატია „ქალაქი“- „ქალაქი“ ქართული ენის განმარტებით ონლაინ-ლექსიკონში
- ქართული ენის ორთოგრაფიული ლექსიკონი, ვარლამ თოფურია, ივანე გიგინეიშვილი, თბილისი „განათლება“, 1998, გვ. 499
- ნეიმანი ალ., ქართულ სინონიმთა ლექსიკონი, მესამე გამოცემა, თბ.: „განათლება“, 1978.
- სულხან-საბა ორბელიანი, ლექსიკონი ქართული : [ორტომეული], ტ. 2, თბილისი: „მერანი“, 1993, გვ. 210.