დროშა

ქართული[რედაქტირება]

➤ დროშა, დროშ-ის(ა), მრავლობითი: დროშ-ებ-ი, დროშა-ნ-ი

ბრუნვა	მხოლობითი	მრავლობითი
სახელობითი	დროშა	დროშები	დროშანი
მოთხრობითი	დროშამ / დროშამა	დროშებმა	დროშათ / დროშათა
მიცემითი	დროშას / დროშასა	დროშებს / დროშებსა	დროშათ / დროშათა
ნათესაობითი	დროშის / დროშისა	დროშების / დროშებისა	დროშათ / დროშათა
მოქმედებითი	დროშით / დროშითა	დროშებით / დროშებითა
ვითარებითი	დროშად / დროშადა	დროშებად / დროშებადა
წოდებითი	დროშავ / დროშა	დროშებო	დროშანო
ყველა სხვა ფორმა იხილეთ ფორმაწარმოების გვერდზე

სახელმწიფოს, პოლიტიკური პარტიის, პროფკავშირის, ჯარის ნაწილის, სპორტული და სხვა ორგანიზაციის ნიშანი, ემბლემა; გარკვეული ფერის ქსოვილია, ტარზე დამაგრებული, ხშირად შემკული ფოჩებით, ემბლემური გამოსახულებით.
„თბილისის თავზე წითელი დროშა ფრიალებს“
ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
➤ სინონიმები: ალამი, ბაირაღი

(მთის დიალექტები) ძველი ეთნოგრაფია: მთიელთა ხატში (სალოცავში) დაცული დროშა; იგი შედგებოდა ერთი დიდი და რამდენიმე მცირე ზომის ნაჭერი ქსოვილისაგან, დამაგრებული იყო საგანგებო ტარზე, რომელსაც თავზე წამოცმული ჰქონდა ბუშტი და ზედ ჯვარი ან შუბი.
ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
➤ სინონიმები: ალამი, ბავრაყი

ნეიმანი ალ., ქართულ სინონიმთა ლექსიკონი, მესამე გამოცემა, თბ.: „განათლება“, 1978, გვ. 164.
სულხან-საბა ორბელიანი, ლექსიკონი ქართული : [ორტომეული], ტ. 1, თბილისი: „მერანი“, 1991, გვ. 226.

ქართული მატერიალური კულტურის ეთნოგრაფიული ლექსიკონი, ელდარ ნადირაძე, თბილისი, 2022, გვ. 141-142