ვეფხვი
იერსახე
ქართული
[რედაქტირება]ვეფხვი
[რედაქტირება]ეს სიტყვა-სტატია მთავარ გვერდზე იყო გატანილი. |
ეტიმოლოგია
[რედაქტირება]წაკითხვა
[რედაქტირება]- ფონეტიკური ტრანსლიტერაცია (IPA): [vɛpʰxvi]
- აუდიო მაგალითი: ვეფხვი ?
- დამარცვლა: ვეფ·ხვი, მრ. რ. ვეფ·ხვე·ბი, ვეფ·ხვნი
მნიშვნელობა
[რედაქტირება]➤ ვეფხვ-ი, ვეფხვ-ის(ა), მრავლობითი: ვეფხვ-ებ-ი, ვეფხვ-ნ-ი | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
- მტაცებელი ძუძუმწოვარი კატისებრთა ოჯახისა. პანტერათა გვარის წარმომადგენელი. აქვს ჭრელი, ზოლებიანი (ან ხალებიანი) ტყავი.
- ვეფხვი კატისებრთა ოჯახის ყველაზე დიდი წარმომადგენელია
- 1884: აკაკი წერეთელი, თორნიკე ერისთავი
- როგორც დაჭრილი ვეფხვი, ბაგრატიც ისე მიჰვარდა მას ბარდაველი, მაგრამ ჯოჯიკმა მოასწრო თვალი
- 1974: ჭაბუა ამირეჯიბი, დათა თუთაშხია
- იმ ლომისა და ვეფხვის ტყავებსა ქვეშიდან ვეება, ფართო და ბუხრისკენ ჩამოქანებული, სავარძელივით რაღაცა ჰქონდა შედგმული თუ შემარჯვებული.
- ➤ სინონიმები: ვეფხი, ავაზა, ჯიქი , აქლემ-ვეფხი
წარმოებული ლექსიკა
[რედაქტირება]- ➤ წარმოებული სიტყვები: ვეფხვური, ვეფხვებრი, ვეფხვებრივი, ვეფხვისებრი, ვეფხვისებური, ვეფხვ-ლომი, ვეფხვობს, ვეფხვობა
თარგმანები
[რედაქტირება]მტაცებელი ცხოველი
|
წყაროები და რესურსები
[რედაქტირება]- ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონი, ტომი 4, გვერდი 705, თბილისი, 2019 წელი.
- იხილეთ ქართული ვიკიპედიის სტატია „ვეფხვი“
- „ვეფხვი“ ქართული ენის განმარტებით ონლაინ-ლექსიკონში
- ქართული ენის ორთოგრაფიული ლექსიკონი, ვარლამ თოფურია, ივანე გიგინეიშვილი, თბილისი „განათლება“, 1998, გვ. 276
- ნეიმანი ალ., ქართულ სინონიმთა ლექსიკონი, მესამე გამოცემა, თბ.: „განათლება“, 1978, გვ. 176.
- სულხან-საბა ორბელიანი, ლექსიკონი ქართული : [ორტომეული], ტ. 1, თბილისი: „მერანი“, 1991, გვ. 262.