მთა
ქართული[რედაქტირება]
მთა[რედაქტირება]
.jpg)
ეტიმოლოგია[რედაქტირება]
წაკითხვა[რედაქტირება]
- ფონეტიკური ტრანსლიტერაცია (IPA): [mtʰɑ]
- აუდიო მაგალითი: მთა ?
- დამარცვლა: მთა , მრ. რ. მთე·ბი, მთა·ნი
- პარონიმები: მკა
მნიშვნელობა[რედაქტირება]
არსებითი სახელი[რედაქტირება]
| ➤ მთა, მთ-ის(ა), მრავლობითი: მთ-ებ-ი, მთა-ნ-ი | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
- დედამიწის ამაღლებული ადგილი, რომელიც თავისი სიმაღლით თვალსაჩინოდ აღემატება მიდამოს.
- გადატანით: მთიანი მხარე, ქვეყნის მთიანი ნაწილი; კერძოდ და უპირატესად, თუშ-ფშავ-ხევსურეთი.
- ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
- მთიანი.
- ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
წარმოებული ლექსიკა[რედაქტირება]
- ➤ წარმოებული სიტყვები: მთაბარი, მთაგორი, მთაველი, მთიელი, მთიანი, მთაგრეხილი
- ➤ შესიტყვებები: მთა და ბარი, მთა და ველი
- ➤ იდიომები: ამ მთის, იმ მთის • ცხრა მთას იქით • მთა და ბარს გაასწორებს • მთა და ბარი გასწორდება • მთა კაცი • მთის შვილი • მთის ხალხი
- ➤ ანდაზები: მთა მთას არ შეხვდება და კაცი კაცს კი შეხვდებაო
თარგმანები[რედაქტირება]
|
წყაროები და რესურსები[რედაქტირება]
ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონი, ტომი 5, სვეტი 246, თბილისი, 1958 წელი.
იხილეთ ქართული ვიკიპედიის სტატია „მთა“- „მთა“ ქართული ენის განმარტებით ონლაინ-ლექსიკონში
- ქართული ენის ორთოგრაფიული ლექსიკონი, ვარლამ თოფურია, ივანე გიგინეიშვილი, თბილისი „განათლება“, 1998, გვ. 344
- სულხან-საბა ორბელიანი, ლექსიკონი ქართული : [ორტომეული], ტ. 1, თბილისი: „მერანი“, 1991, გვ. 474.