გეიშა
იერსახე
ქართული
[რედაქტირება]გეიშა¹
[რედაქტირება]ეტიმოლოგია
[რედაქტირება]იაპონურიდან 芸者 ხელოვანი, მსახიობი ქალი.
წაკითხვა
[რედაქტირება]- ფონეტიკური ტრანსლიტერაცია (IPA): [ɡɛiʃɑ]
- აუდიო მაგალითი: გეიშა ?
- დამარცვლა: გე·ი·შა, მრ. რ. გე·ი·შე·ბი, გე·ი·შა·ნი
მნიშვნელობა
[რედაქტირება]➤ გეიშა, გეიშ-ის(ა), მრავლობითი: გეიშ-ებ-ი, გეიშა-ნ-ი | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
- მსახიობი ქალი, რომლის მოვალეობაა გაართოს სტუმრები (უმთავრესად მდიდართა სახლებში) სიმღერით, ცეკვით, მახვილსიტყვაობით, პოეზიით, კალიგრაფიული ხელოვნებით, ასევე დამქირავებელს გაუმასპინძლდეს ჩაითა და მოემსახუროს სიყვარულით.
- ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
- ქალის ერთგვარი ფართო (იაპონური) სამოსი.
- ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
- ➤ სინონიმები: გეიკო, მაიკო
წარმოებული ლექსიკა
[რედაქტირება]თარგმანები
[რედაქტირება]
|
წყაროები და რესურსები
[რედაქტირება]- ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონი, ტომი 2, გვერდი 1510, თბილისი, 2010 წელი.
- იხილეთ ქართული ვიკიპედიის სტატია „გეიშა“
- „გეიშა“ ქართული ენის განმარტებით ონლაინ-ლექსიკონში
- ქართული ენის ორთოგრაფიული ლექსიკონი, ვარლამ თოფურია, ივანე გიგინეიშვილი, თბილისი „განათლება“, 1998, გვ. 188
- საჯარო მოხელის ორთოგრაფიულ-სტილისტიკური ლექსიკონი, თამარ ვაშაკიძე, ავთანდილ არაბული, თეა ბურჭულაძე, თბილისი, 2022, გვ. 233
- ჭაბაშვილი მ., უცხო სიტყვათა ლექსიკონი, თბილისი, 1989, გვ. 101.
გეიშა²
[რედაქტირება]ეტიმოლოგია
[რედაქტირება]წაკითხვა
[რედაქტირება]- ფონეტიკური ტრანსლიტერაცია (IPA): [ɡɛiʃɑ]
- აუდიო მაგალითი: გეიშა ?
- დამარცვლა: გე·ი·შა, მრ. რ. გე·ი·შე·ბი, გე·ი·შა·ნი
მნიშვნელობა
[რედაქტირება]➤ გეიშა, გეიშ-ის(ა), მრავლობითი: გეიშ-ებ-ი, გეიშა-ნ-ი | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
- კუთხური ქიზიყური: ტყავის მოკლე ჩასაცმელი.
- ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
წარმოებული ლექსიკა
[რედაქტირება]თარგმანები
[რედაქტირება]
|
წყაროები და რესურსები
[რედაქტირება]- ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონი, ტომი 2, გვერდი 1510, თბილისი, 2010 წელი.
- „გეიშა“ ქართული ენის განმარტებით ონლაინ-ლექსიკონში
- ქართული ენის ორთოგრაფიული ლექსიკონი, ვარლამ თოფურია, ივანე გიგინეიშვილი, თბილისი „განათლება“, 1998, გვ. 188
- ქართული მატერიალური კულტურის ლექსიკონი, ელდარ ნადირაძე, თბილისი, 2022, გვ. 82