ხასიათი

ვიქსიკონი გვერდიდან

ქართული[რედაქტირება]

ხასიათი[რედაქტირება]

ეტიმოლოგია[რედაქტირება]

წაკითხვა[რედაქტირება]

მნიშვნელობა[რედაქტირება]

არსებითი სახელი[რედაქტირება]
  1. ადამიანის სულიერ თვისებათა ერთობლიობა, რომლებიც მის ქცევებში ვლინდება
    მტკიცე ხასიათი. ახირებული ხასიათი. სიბერეში ხასიათი გაუფუჭდა
    „ომან ფაშა საკვირველი ყმაწვილი გამოდგა. მარდი იყო, მოქნილი, შეუპოვარი ხასიათი ჰქონდა და მკვირცხლი გონება.“
    ➤ სინონიმები: ზნე
  2. სულიერი განწყობილება
    კარგ ხასიათზეა
    „ – თვალები ნამტირალევი ჰქონდა? – არა. – გლახა ხასიათზე იყო? – არაფერ ხასიათზე არ იყო. წიგნს კითხულობდა.“
    ➤ სინონიმები: გუნება
  3. რისამე თვისება
    საუბარს კამათის ხასიათი მიეცა. ისტორიული რომანის ხასიათი
    „ათიოდე დღის შემდეგ რაჟდენის რეკვებმა და შეკითხვა-შეხვედრებმა უფრო სისტემატური ხასიათი მიიღო.“
    ➤ სინონიმები: თვისება, განხრა

წარმოებული ლექსიკა[რედაქტირება]

➤ წარმოებული სიტყვები: ხასიათზე დადგომა, ხასიათზე მოვიდა, დახასიათება, მახასიათებელი, სახასიათო, ხასიათდება, ხასიათწამხდარი, უხასიათო


თარგმანები[რედაქტირება]

წყაროები და რესურსები[რედაქტირება]

  • ნეიმანი ალ., ქართულ სინონიმთა ლექსიკონი, მესამე გამოცემა, თბ.: „განათლება“, 1978, გვ. 540.