ხასიათი
იერსახე
ქართული
[რედაქტირება]ხასიათი
[რედაქტირება]ეტიმოლოგია
[რედაქტირება]წაკითხვა
[რედაქტირება]- ფონეტიკური ტრანსლიტერაცია (IPA): [xɑsiɑtʰi]
- აუდიო მაგალითი: ხასიათი ?
- დამარცვლა: ხა·სი·ა·თი, მრ. რ. ხა·სი·ა·თე·ბი, ხა·სი·ათ·ნი
მნიშვნელობა
[რედაქტირება]➤ ხასიათ-ი, ხასიათ-ის(ა), მრავლობითი: ხასიათ-ებ-ი, ხასიათ-ნ-ი | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
- ადამიანის სულიერ თვისებათა ერთობლიობა, რომლებიც მის ქცევებში ვლინდება
- მტკიცე ხასიათი. ახირებული ხასიათი. სიბერეში ხასიათი გაუფუჭდა
- ჯემალ ქარჩხაძე, „რაჰათ-ლუხუმი“
- „ომან ფაშა საკვირველი ყმაწვილი გამოდგა. მარდი იყო, მოქნილი, შეუპოვარი ხასიათი ჰქონდა და მკვირცხლი გონება.“
- ➤ სინონიმები: ზნე
- სულიერი განწყობილება
- კარგ ხასიათზეა
- რევაზ მიშველაძე, „რჩეული თხზულებანი II – ნოველები“
- „ – თვალები ნამტირალევი ჰქონდა? – არა. – გლახა ხასიათზე იყო? – არაფერ ხასიათზე არ იყო. წიგნს კითხულობდა.“
- ➤ სინონიმები: გუნება
- რისამე თვისება
- საუბარს კამათის ხასიათი მიეცა. ისტორიული რომანის ხასიათი
- რევაზ მიშველაძე, „რჩეული თხზულებანი II – ნოველები“
- „ათიოდე დღის შემდეგ რაჟდენის რეკვებმა და შეკითხვა-შეხვედრებმა უფრო სისტემატური ხასიათი მიიღო.“
- ➤ სინონიმები: თვისება, განხრა
წარმოებული ლექსიკა
[რედაქტირება]- ➤ წარმოებული სიტყვები: ხასიათზე დადგომა, ხასიათზე მოვიდა, დახასიათება, მახასიათებელი, სახასიათო, ხასიათდება, ხასიათწამხდარი, უხასიათო
თარგმანები
[რედაქტირება]
|
წყაროები და რესურსები
[რედაქტირება]- ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონი, ტომი 8, სვეტი 1351, თბილისი, 1964 წელი.
- „ხასიათი“ ქართული ენის განმარტებით ონლაინ-ლექსიკონში
- ქართული ენის ორთოგრაფიული ლექსიკონი, ვარლამ თოფურია, ივანე გიგინეიშვილი, თბილისი „განათლება“, 1998, გვ. 615