ადამიანი
ქართული
| ბრუნვა | მხოლობითი | მრავლობითი | |
|---|---|---|---|
| სახ. | ადამიანი-ი | ადამიანი-ებ-ი | ადამიანი-ნ-ი |
| მოთ. | ადამიანი-მა | ადამიანი-ებ-მა | ადამიანი-თ(ა) |
| მიც. | ადამიანი-ს(ა) | ადამიანი-ებ-ს(ა) | ადამიანი-თ(ა) |
| ნათ. | ადამიანი-ის(ა) | ადამიანი-ებ-ის(ა) | ადამიანი-თ(ა) |
| მოქ. | ადამიანი-ით(ა) | ადამიანი-ებ-ით(ა) | |
| ვით. | ადამიანი-ად(ა) | ადამიანი-ებ-ად(ა) | |
| წოდ. | ადამიანი-ო | ადამიანი-ებ-ო | ადამიანი-ნ-ო |
ადამიან-ი (ადამიანისა)
- მნიშვნელობა
- (არსებითი სახელი) ცოცხალი არსება, რომელსაც აქვს აზროვნებისა და მეტყველების უნარი, შეუძლია შექმნას იარაღი, დაიხმაროს იგი საზოგადოებრივი შრომის პროცესში. ◆ რკინას ცეცხლი აწრთობს, ადამიანს – განსაცდელიო.
- (ნაცვალსახელი) ვინმე, კაცი, კაციშვილი. ◆ ვერა ადამიანმა ვერ გაიგო მისი წასვლა. ◆ რა გაყვირებს, ადამიანო?
წარმოთქმა:
დამარცვლა:
- ა·და·მი·ა·ნი
ეტიმოლოგია:
- მომდინარეობს ბიბლიური ადამის სახელიდან, რომელიც, ბიბლიის მიხედვით, პირველი ადამიანი იყო.
სინონიმები:
- (მნიშვ. 1) კაცი
ანტონიმები:
წარმოქმნილი სიტყვები და გამოთქმები:
წყაროები და რესურსები:
იხილეთ ქართული ვიკიპედიის სტატია „ადამიანი“
ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონი, ტომი 1, თბილისი, 1950 წელი.
თარგმანები:
