ფანჯარა

ქართული

მნიშვნელობა:

კედელში დატოვებული ღიობი სინათლისა და ჰაერისათვის, რომელშიც მომინული ჩარჩოა ჩასმული; იგივეა, რაც სარკმელი. ◆ [ოთახს] თუმცა ორი, სათოფეზედ კარგა მოდიდო ფანჯარა აქვს, მაგრამ ოთახი მაინც ბნელია ილია ◆ დათიკომ ... გამოაღო ფანჯარა ეკ.გაბ
რთული ფუძის მეორე შემადგენელი ნაწილი. ◆ კარ-ფანჯარა

შენიშვნა:

ფანჯარა — არსებითი სახელი, უსულო, კონკრეტული, საზოგადო, დაესმის კითხვა — რა?

დამარცვლა:

მხ. რ. ფან-ჯა-რა; მრ. რ. ფან-ჯრე-ბი.

გამოთქმა:

IPA: [pʰanʤara]

ეტიმოლოგია:

მომდინარეობს თურქული pencere-საგან, რომელიც სპარსული پنجره-საგანაა ნაწარმოები.

სინონიმები:

(1) სარკმელი

ნაწარმოები სიტყვები:

ფანჯრ[ებ]იანი, უფანჯრო, ფანჯრის რაფა