ტიპი
ქართული
| ბრუნვა | მხოლობითი | მრავლობითი | |
|---|---|---|---|
| სახ. | ტიპ-ი | ტიპ-ებ-ი | ტიპ-ნ-ი |
| მოთ. | ტიპ-მა | ტიპ-ებ-მა | ტიპ-თ(ა) |
| მიც. | ტიპ-ს(ა) | ტიპ-ებ-ს(ა) | ტიპ-თ(ა) |
| ნათ. | ტიპ-ის(ა) | ტიპ-ებ-ის(ა) | ტიპ-თ(ა) |
| მოქ. | ტიპ-ით(ა) | ტიპ-ებ-ით(ა) | |
| ვით. | ტიპ-ად(ა) | ტიპ-ებ-ად(ა) | |
| წოდ. | ტიპ-ო | ტიპ-ებ-ო | ტიპ-ნ-ო |
ტიპ-ი
- მნიშვნელობა
- (არსებითი სახელი) რისამე არსებითი თვისებრივი ნიშნების მქონე ნიმუში; რისამე სახე, ფორმა.
- (არსებითი სახელი) ლიტ. პიროვნების განზოგადებული სახე; შეიცავს ადამიანთა გარკვეული ჯგუფის დამახასიათებელ თვისებებს.
- (არსებითი სახელი) ბიოლ. მცენარეთა და ცხოველთა დაჯგუფების(კლასიფიკაციის) ყველაზე მსხვილი ერთეული; აერთიანებს მონათესავე კლასებს.
- (არსებითი სახელი) საუბ. თავისებური მკვეთრად გამოხატული ხასიათის ან გარეგნობის ადამიანი
წარმოთქმა:
დამარცვლა:
- მხ.რ. ტი·პი
ეტიმოლოგია:
წყაროები და რესურსები:
ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონი, ტომი 6, თბილისი, 1960 წელი.
