აკვანი
ქართული[რედაქტირება]
აკვანი[რედაქტირება]
ეტიმოლოგია[რედაქტირება]
წაკითხვა[რედაქტირება]
- ფონეტიკური ტრანსლიტერაცია (IPA): [ɑkʼvɑni]
- აუდიო მაგალითი: აკვანი ?
- დამარცვლა: აკ·ვა·ნი, მრ. რ. აკ·ვნე·ბი, აკ·ვან·ნი
- პარონიმები: ალვანი, აკლანი, აივანი
მნიშვნელობა[რედაქტირება]
არსებითი სახელი[რედაქტირება]
| ➤ აკვან-ი, აკვნ-ის(ა), მრავლობითი: აკვნ-ებ-ი, აკვან-ნ-ი | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
- სარწევი საწოლი ხისა ჩვილი ბავშვისათვის. დგას ბოლოებშემომრგვალებულ ფიცრებზე (საგოგავებზე). ბავშვს აკვანში არტახებით აკრავენ.
- ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
- ➤ სინონიმები: სარწებელი, ხოჭიჭი, კაკანა
- ფიგურალური: ადგილი‚ სადაც რაიმე აღმოცენდება და განვითარდება‚ სადაც ვინმე დაიბადება; სამშობლო.
- ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
წარმოებული ლექსიკა[რედაქტირება]
- ➤ იდიომები: აკვნის დარწევა
თარგმანები[რედაქტირება]
|
წყაროები და რესურსები[რედაქტირება]
ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონი, ტომი 1, გვერდი 311, თბილისი, 2008 წელი.
იხილეთ ქართული ვიკიპედიის სტატია „აკვანი“- „აკვანი“ ქართული ენის განმარტებით ონლაინ-ლექსიკონში
- ქართული ენის ორთოგრაფიული ლექსიკონი, ვარლამ თოფურია, ივანე გიგინეიშვილი, თბილისი „განათლება“, 1998, გვ. 35
- ნეიმანი ალ., ქართულ სინონიმთა ლექსიკონი, მესამე გამოცემა, თბ.: „განათლება“, 1978, გვ. 13.
- ქართული მატერიალური კულტურის ლექსიკონი, ელდარ ნადირაძე, თბილისი, 2022, გვ. 27-28
- სულხან-საბა ორბელიანი, ლექსიკონი ქართული : [ორტომეული], ტ. 1, თბილისი: „მერანი“, 1991, გვ. 43.
- ალექსანდრე ონიანი, ქართული იდიომები, თბ.: „ნაკადული“, 1966, გვ. 15.