ტიტული
იერსახე
ქართული
[რედაქტირება]ტიტული
[რედაქტირება]ეტიმოლოგია
[რედაქტირება]სიტყვა მოდის ლათინური ენიდან.
წაკითხვა
[რედაქტირება]- ფონეტიკური ტრანსლიტერაცია (IPA): [tʼitʼuli]
- აუდიო მაგალითი: ტიტული ?
- დამარცვლა: ტი·ტუ·ლი, მრ. რ. ტი·ტუ·ლე·ბი, ტი·ტულ·ნი
- პარონიმები: ტატული
მნიშვნელობა
[რედაქტირება]➤ ტიტულ-ი, ტიტულ-ის(ა), მრავლობითი: ტიტულ-ებ-ი, ტიტულ-ნ-ი | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
- მემკვიდრეობითი, საგვარეულო ან ბოძებული ოფიციალური საპატიო წოდება.
- თამარ მეფის ტიტული იყო:„მეფეთ მეფე და დედოფალთ დედოფალი აფხაზთა, ქართველთა, რანთა, კახთა და სომეხთა, შირვანთა და შაჰანშათა და მბრძანებელი ყოვლისა აღმოსავლეთისა და დასავლეთისა, დიდება ამა სამყაროსა და სარწმუნოებისა, მესიის მოვლენილი
- ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
- სტამბური: წიგნის სათაური. წიგნის პირველი გვერდი, რომელზედაც წერია სათაური, ავტორის გვარი, გამოცემის ადგილი და დრო, — სატიტულო ფურცელი.
- ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
- ➤ სინონიმები: წოდება
წარმოებული ლექსიკა
[რედაქტირება]- ➤ წარმოებული სიტყვები: ტიტულიანი, ტიტულატურა
თარგმანები
[რედაქტირება]წყაროები და რესურსები
[რედაქტირება]- ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონი, ტომი 6, სვეტი 1301, თბილისი, 1960 წელი.
- „ტიტული“ ქართული ენის განმარტებით ონლაინ-ლექსიკონში
- ქართული ენის ორთოგრაფიული ლექსიკონი, ვარლამ თოფურია, ივანე გიგინეიშვილი, თბილისი „განათლება“, 1998, გვ. 465
- საჯარო მოხელის ორთოგრაფიულ-სტილისტიკური ლექსიკონი, თამარ ვაშაკიძე, ავთანდილ არაბული, თეა ბურჭულაძე, თბილისი, 2022, გვ. 492
- ჭაბაშვილი მ., უცხო სიტყვათა ლექსიკონი, თბილისი, 1989, გვ. 497-498.