ტიტული
ნავიგაციაზე გადასვლა
ძიებაზე გადასვლა
ქართული[რედაქტირება]
ტიტული[რედაქტირება]
ეტიმოლოგია[რედაქტირება]
სიტყვა მოდის ლათინური ენიდან.
წაკითხვა[რედაქტირება]
- ფონეტიკური ტრანსლიტერაცია (IPA): [tʼitʼuli]
- აუდიო მაგალითი: ტიტული ?
- დამარცვლა: ტი·ტუ·ლი, მრ. რ. ტი·ტუ·ლე·ბი, ტი·ტულ·ნი
- პარონიმები: ტატული
მნიშვნელობა[რედაქტირება]
არსებითი სახელი[რედაქტირება]
| ➤ ტიტულ-ი, ტიტულ-ის(ა), მრავლობითი: ტიტულ-ებ-ი, ტიტულ-ნ-ი | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
- მემკვიდრეობითი, საგვარეულო ან ბოძებული ოფიციალური საპატიო წოდება.
- თამარ მეფის ტიტული იყო:„მეფეთ მეფე და დედოფალთ დედოფალი აფხაზთა, ქართველთა, რანთა, კახთა და სომეხთა, შირვანთა და შაჰანშათა და მბრძანებელი ყოვლისა აღმოსავლეთისა და დასავლეთისა, დიდება ამა სამყაროსა და სარწმუნოებისა, მესიის მოვლენილი
- ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
- სტამბური: წიგნის სათაური. წიგნის პირველი გვერდი, რომელზედაც წერია სათაური, ავტორის გვარი, გამოცემის ადგილი და დრო, — სატიტულო ფურცელი.
- ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
- ➤ სინონიმები: წოდება
წარმოებული ლექსიკა[რედაქტირება]
- ➤ წარმოებული სიტყვები: ტიტულიანი, ტიტულატურა
თარგმანები[რედაქტირება]
წყაროები და რესურსები[რედაქტირება]
ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონი, ტომი 6, სვეტი 1301, თბილისი, 1960 წელი.- „ტიტული“ ქართული ენის განმარტებით ონლაინ-ლექსიკონში
- ქართული ენის ორთოგრაფიული ლექსიკონი, ვარლამ თოფურია, ივანე გიგინეიშვილი, თბილისი „განათლება“, 1998, გვ. 465
- საჯარო მოხელის ორთოგრაფიულ-სტილისტიკური ლექსიკონი, თამარ ვაშაკიძე, ავთანდილ არაბული, თეა ბურჭულაძე, თბილისი, 2022, გვ. 492
- ჭაბაშვილი მ., უცხო სიტყვათა ლექსიკონი, თბილისი, 1989, გვ. 497-498.