ხავსი
ქართული
[რედაქტირება]ხავსი
[რედაქტირება]
ეტიმოლოგია
[რედაქტირება]წაკითხვა
[რედაქტირება]- ფონეტიკური ტრანსლიტერაცია (IPA): [xɑvsi]
- აუდიო მაგალითი: ხავსი ?
- დამარცვლა: ხავ·სი, მრ. რ. ხავ·სე·ბი, ხავ·სნი
მნიშვნელობა
[რედაქტირება]| ➤ ხავს-ი, ხავს-ის(ა), მრავლობითი: ხავს-ებ-ი, ხავს-ნ-ი | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
- ტანდაბალი უფესვო სპოროვანი მცენარე; იზრდება ტენიან ადგილებში, ხეებზე, ქვებზე და სხვ.
- 1884-1885: ვაჟა-ფშაველა, „ამირანი“
- „ტანზედ აჰსხმია ყინული და ხავსი შავის ფერისო, სდგას ესე დაჩოქებული, მომლოდნე ჯაჭვის მტვრევისო.“
- 1892: ვაჟა-ფშაველა, „ბახტრიონი“
- „იქვე მაღალი კლდე იყო, გამოქვაბული შავადა, ხავსით მორთული, პირქუში, მრისხანე სანახავადა.“
- „ზოგ წარწერას კიდევ გაარჩევდა თვალი, ხავსს წარეხოცა ზოგიც.“
- ➤ სინონიმები: ხავარტა, ხაზახა, მოწვერა, ფუთქური, ხვიფლი, ლიქენი, ხის ხავსი, ხის მუშკი, ქარაგოზა
წარმოებული ლექსიკა
[რედაქტირება]- ➤ წარმოებული სიტყვები: ხავსიანი, ხავსისფერი, ხავსმოდებული, ხავსმოკიდებული, ხავსმორეული
- ➤ შესიტყვებები: ხავსი ეკიდება, ხავსს ეჭიდება
თარგმანები
[რედაქტირება]
|
წყაროები და რესურსები
[რედაქტირება]
ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონი, ტომი 8, სვეტი 1312, თბილისი, 1964 წელი.- „ხავსი“ ქართული ენის განმარტებით ონლაინ-ლექსიკონში
- ქართული ენის ორთოგრაფიული ლექსიკონი, ვარლამ თოფურია, ივანე გიგინეიშვილი, თბილისი „განათლება“, 1998, გვ. 614
- ნეიმანი ალ., ქართულ სინონიმთა ლექსიკონი, მესამე გამოცემა, თბ.: „განათლება“, 1978, გვ. 538.
- სულხან-საბა ორბელიანი, ლექსიკონი ქართული : [ორტომეული], ტ. 2, თბილისი: „მერანი“, 1993, გვ. 592.