ყრუ
ქართული
| ბრუნვა | მხოლობითი | მრავლობითი | |
|---|---|---|---|
| სახ. | ყრუ | ყრუ-ებ-ი | ყრუ-ნ-ი |
| მოთ. | ყრუ-მ | ყრუ-ებ-მა | ყრუ-თ(ა) |
| მიც. | ყრუ-ს(ა) | ყრუ-ებ-ს(ა) | ყრუ-თ(ა) |
| ნათ. | ყრუ-ს(ა) | ყრუ-ებ-ის(ა) | ყრუ-თ(ა) |
| მოქ. | ყრუ-თი | ყრუ-ებ-ით(ა) | |
| ვით. | ყრუ-დ(ა) | ყრუ-ებ-ად(ა) | |
| წოდ. | ყრუ-ვ | ყრუ-ებ-ო | ყრუ-ნ-ო |
ყრუ (ყრუსი)
- მნიშვნელობა
- (ზედსართავი სახელი) (არსებითი სახელი) ადამიანი, რომელსაც სმენა არა აქვს, ყურში არ ესმის. ◆ მარტო მე ბედკრული დავრჩი შინ, ყრუ ვარ და ბავშვები მომაბარეს (ეკ. გაბ) ◆ ქალი ... წაჰყვა საწყალი ელამსა, კოჭლსა, ყრუსა და კუზიანს! (რ. ერისთ.)
- (ზედსართავი სახელი) გადატ. მივარდნილი; ჩამორჩენილი, გაუნათლებები (სოფელი, ქვეყანა...) ◆ მეც საქმისთვის ვარ წამოსული, უნდა გავანათლო ეს ბრმა და ყრუ ქვეყანა, გონებაზე მოგიყვანოთ (ვაჟა) ◆ იღუპებოდა ... მთელი ოჯახი, მაგრამ ვინ იყო მშველელი, ისეთ მივარდნილ ყრუ სოფელში (ე. ნინოშ)
- (ზედსართავი სახელი) გადატ. უკაცრიელი, დაუსახლებელი (ადგილი). სადაც ხალხი არ ცხოვრობს. ◆ დაიკივლა ბუმ შორს ... ყრუ ტყემ რაღაც შემაძრწუნებელი და საზარელი ბანი მისცა (თ. რაზიკაშ) ◆ [ტარიელი] შუაღამისას რომ ყრუ ტყეში ... დაეტოვებინათ, წარბებს არ შეიდრეკდა შიშით. (ე. ნინოშ.)
- (ზედსართავი სახელი) გადატ. მიგდებული, გამოცარიელებული (ბინა, ოთახი, სახლი...) ◆ მთელ ღამეს არ ეძინა ვარლამს თავის ცივ და ყრუ ოთახში (ა. ბელ.).
- (ზედსართავი სახელი) გადატ. დაბალი, გაურკვეველი (ხმა...) ◆ დიდხანს იყო ისე ... დამხობილი, მარტო ყრუ ქვითინი მისი ხანდისხან მოგვესმოდა (ილია)
- (ზედსართავი სახელი) გადატ. იტყვიან ადამიანზე, რომელიც მოლაპარაკეს პასუხს არ სცემს. ◆ შენ ყრუ ხომ არა ხარ, ხმას რატომ არ ცემ?!
წარმოთქმა:
სინონიმები:
- (მნიშვ. 1) სმენადაქვეითებული
- (მნიშვ. 2) მივარდნილი, ჩამორჩენილი, გაუნათლებელი
- (მნიშვ. 3) უკაცრიელი, დაუსახლებელი
- (მნიშვ. 4) მიგდებული, გამოცარიელებული, ცარიელი
- (მნიშვ. 5) დაბალი, გაურკვეველი, ჩუმი
ანტონიმები:
- (მნიშვ. 2) თანამედროვე, განათლებული.
- (მნიშვ. 3) ხალხმრავალი, დასახლებული
წარმოქმნილი სიტყვები და გამოთქმები:
თარგმანები
|
|
|
