ღვიძლი

ქართული

ღვიძლი

ეტიმოლოგია

წაკითხვა

ფონეტიკური ტრანსლიტერაცია (IPA): [ɣvid͡zli]
აუდიო მაგალითი: ღვიძლი ^?
დამარცვლა: ღვიძ·ლი, მრ. რ. ღვიძ·ლე·ბი ღვიძ·ლნი

მნიშვნელობა

არსებითი სახელი

➤ ღვიძლ-ი, ღვიძლ-ის(ა), მრავლობითი: ღვიძლ-ებ-ი, ღვიძლ-ნ-ი

ბრუნვა	მხოლობითი	მრავლობითი
სახელობითი	ღვიძლი	ღვიძლები	ღვიძლნი
მოთხრობითი	ღვიძლმა	ღვიძლებმა	ღვიძლთ / ღვიძლთა
მიცემითი	ღვიძლს / ღვიძლსა	ღვიძლებს / ღვიძლებსა	ღვიძლთ / ღვიძლთა
ნათესაობითი	ღვიძლის / ღვიძლისა	ღვიძლების / ღვიძლებისა	ღვიძლთ / ღვიძლთა
მოქმედებითი	ღვიძლით / ღვიძლითა	ღვიძლებით / ღვიძლებითა
ვითარებითი	ღვიძლად / ღვიძლადა	ღვიძლებად / ღვიძლებადა
წოდებითი	ღვიძლო	ღვიძლებო	ღვიძლნო
ყველა სხვა ფორმა იხილეთ ფორმაწარმოების გვერდზე

შინაგანი სეკრეციის ორგანო, რომელიც გამოყოფს ნაღველს და მონაწილეობს ნივთიერებათა ცვლის მნიშვნელოვან პროცესებში.
ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
➤ სინონიმები: ღჳძილი
კუთხური (რაჭული): ნაყოფის (მაგ. ღოღნოშოს და მისთ.) კანქვეშა რბილი ნაწილი.
ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
გადატანით: სისხლით მონათესავე, ალალი² (მნიშვ. 2).
ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
გადატანით: მშობლიური, საკუთარი, თავისიანი, ძალიან ახლობელი.
ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
➤ სინონიმები: ნამდვილი
რთული ფუძის მეორე შემადგენელი ნაწილი.
გულ-ღვიძლი
ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.

წარმოებული ლექსიკა

თარგმანები

ბერძნული: ήπαρ (el) საშ. (ípar) συκώτι (el) საშ. (sykóti)
ბულგარული: черен дроб (bg) (čeren drob)
გერმანული: Leber (de) მდედრ.
ესპანური: hígado (es) მამრ.
თურქული: karaciğer (tr)
იაპონური: 肝臓 (ja) (かんぞう, kanzô)
ინგლისური: liver (en)
იტალიური: fegato (it) მამრ.
პოლონური: wątroba (pl)
პორტუგალიური: figado (pt) მამრ.
რუსული: печень (ru) მდედრ. (pečenʹ)
ფრანგული: foie (fr) მამრ.
შვედური: lever (sv)
ჩინური: 肝臟 (zh)

წყაროები და რესურსები

ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონი, ტომი 7, სვეტი 431, თბილისი, 1962 წელი.
იხილეთ ქართული ვიკიპედიის სტატია „ღვიძლი“
„ღვიძლი“ ქართული ენის განმარტებით ონლაინ-ლექსიკონში
ქართული ენის ორთოგრაფიული ლექსიკონი, ვარლამ თოფურია, ივანე გიგინეიშვილი, თბილისი „განათლება“, 1998, გვ. 506

საჯარო მოხელის ორთოგრაფიულ-სტილისტიკური ლექსიკონი, თამარ ვაშაკიძე, ავთანდილ არაბული, თეა ბურჭულაძე, თბილისი, 2022, გვ. 529

ნეიმანი ალ., ქართულ სინონიმთა ლექსიკონი, მესამე გამოცემა, თბ.: „განათლება“, 1978, გვ. 442.
სულხან-საბა ორბელიანი, ლექსიკონი ქართული : [ორტომეული], ტ. 2, თბილისი: „მერანი“, 1993, გვ. 250.