ჭია
ქართული[რედაქტირება]
ჭია[რედაქტირება]
ეტიმოლოგია[რედაქტირება]
წაკითხვა[რედაქტირება]
- ფონეტიკური ტრანსლიტერაცია (IPA): [t͡ʃʼiɑ]
- აუდიო მაგალითი: ჭია ?
- დამარცვლა: ჭი·ა, მრ. რ. ჭი·ე·ბი, ჭი·ა·ნი
მნიშვნელობა[რედაქტირება]
არსებითი სახელი[რედაქტირება]
| ➤ ჭია, ჭი-ის(ა), მრავლობითი: ჭი-ებ-ი, ჭია-ნ-ი | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
- მოგრძო, რბილსხეულიანი (უძვლო) ცხოველი.
- „ კოდალის მეტი არაფერი არ უნდოდა, ის ჭია რომ ამოეცლია თავისი ბასრი ნისკარტით.“
- იგივეა, რაც აბრეშუმის ჭია.
- – გაჩერდი, ბიჭო, შენ! – გაუჯავრდა ნაყვავილარი ცხვირგაბუშტულს და მომიბრუნდა, – ბიჭო, ამ გაგანია სიცხეში პალტოს რომ ყიდი, აბრეშუმის ჭია ხომ არა ვარ, ჩემი ფეხით შევძვრე პარკში.
- რთული ფუძის მეორე შემადგენელი ნაწილი.
- აბრეშუმის-ჭია. კოკონა-ჭია
- ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
წარმოებული ლექსიკა[რედაქტირება]
- ➤ წარმოებული სიტყვები: ჭია-ბუჭყა, ჭიაგავლილი, ჭიამაია, ჭიამარია, ჭია-მატლი, ჭიამკვდარა, ჭიამკვდარი, ჭიამყრალა, ჭია-მატლი, ჭიამყრალა, ჭიანი, ჭიანა, ჭიანაწლავი, ჭიანაჭამი, ჭიანახრავი, ჭიაობა, ჭია-ღუა, ჭიაკოკონა, ჭიაკოკონობა
- ➤ შესიტყვებები: აბანოს ჭია, მრგვალი ჭია, ბრტყელი ჭია, პარკის ჭია, ქაცვია ჭია, ჭია და ღუა, ჭია შეუჯდება , თავის ჭიას ახარებს , ჭიას იკლავს , ყაჭის ჭია
თარგმანები[რედაქტირება]
|
წყაროები და რესურსები[რედაქტირება]
ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონი, ტომი 8, სვეტი 1249, თბილისი, 1964 წელი.- „ჭია“ ქართული ენის განმარტებით ონლაინ-ლექსიკონში
- ქართული ენის ორთოგრაფიული ლექსიკონი, ვარლამ თოფურია, ივანე გიგინეიშვილი, თბილისი „განათლება“, 1998, გვ. 612
- სულხან-საბა ორბელიანი, ლექსიკონი ქართული : [ორტომეული], ტ. 2, თბილისი: „მერანი“, 1993, გვ. 591.