ღარიბი

ქართული

დადებითი	უფროობითი	ოდნაობითი
ღარიბი	უღარიბესი	–

ღარიბ–ი (ღარიბისა)

მნიშვნელობა

(ზედსართავი სახელი) მცირე ქონების პატრონი, მცირე შემოსავლის მქონე, – ხელმოკლე; უქონელი. ◆ მდიდარს უთხრეს, მშვიდობაში და ღარიბს უთხრეს, ვინ მოგცაო? (ანდაზა) ◆ მდიდარს ართმევს, ღარიბს აძლევს, ღმერთი როგორ წაახდენსა! (ხალხ.). თარგი:დავიბადე ღარიბ ოჯახში, ვიზრდებოდი სიღარიბე–სიღატაკეში
(ზედსართავი სახელი) იგივეა, რაც ღ ა რ ი ბ უ ლ ი. ◆ ღარიბი, უბრალო სადილის შემდეგ გამოვეთხოვე მოხუცს (ნ. ლორთქ.).
ა) უბრალო, მოურთავი, გაუწყობელი. ◆ სოფელ დიცურის პატარა, ღარიბ ეკლესიაში წირვა გათავდა (ნ. ლომ.).
(ზედსართავი სახელი) ცოტას მქონე, ცოტას შემცველი. ◆ ზამთარში ტყე და მინდორი ... სულდგმულით ძლიერ ღარიბი არის (ი. გოგებ.).
(ზედსართავი სახელი) მწირი, უღალო. ◆ ჭვავი და შვრია არა მარტო ეგუეიან შედარებით უფრო ღარიბ ნიადაგს, არამედ ამ მწირი არიდან ახერხებენ მეტი რაოდენობით საკვებ ნივთიერებათა ამოღებას. (ი. ლომ.)
(ზედსართავი სახელი) სიღრმეს, ძალას მოკლებული, განუვითარებელი, სუსტი. ◆ მოთხრობა შენაარსით ღარიბია (ი. გოგებ.).
(ზედსართავი სახელი) ძვ. იხილეთ ყარიბი. ◆ თუ საწუთრომან დამამხოს, ყოველთა დამამხობელმან, ღარიბი მოვკვდე ღარიბად, ვერ დამიტიროს მშობელმან. (რუსთაველი).
(ზედსართავი სახელი) გადატ. იშვიათი, უბადლო. ◆ გამოჩნდა მთვარე ნათლითა გარე შუქ–მონავანითა, ფარდაგსა შიგან მჯდომარე შესამოსლითა მწვანითა, საკრძალავი და ღარიბი, უცხო პირად და ტანითა (რუსთაველი).