რუმბი
იერსახე
ქართული
[რედაქტირება]რუმბი¹
[რედაქტირება]ეტიმოლოგია
[რედაქტირება]წაკითხვა
[რედაქტირება]- ფონეტიკური ტრანსლიტერაცია (IPA): [rumbi]
- აუდიო მაგალითი: რუმბი ?
- დამარცვლა: რუმ·ბი, მრ. რ. რუმ·ბე·ბი, რუმ·ბნი
- პარონიმები: რუმბა
მნიშვნელობა
[რედაქტირება]➤ რუმბ-ი, რუმბ-ის(ა), მრავლობითი: რუმბ-ებ-ი, რუმბ-ნ-ი | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
- ძროხის, მოზვრის ან კამეჩის ტყავის დიდი ტიკი.
- ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
- ➤ სინონიმები: ტიკი
წარმოებული ლექსიკა
[რედაქტირება]- ➤ ანდაზები: ეშმაკები რუმბებს ალბობდნენ და ღვინო არსად იყოო
თარგმანები
[რედაქტირება]
|
წყაროები და რესურსები
[რედაქტირება]- ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონი, ტომი 6, სვეტი 463, თბილისი, 1960 წელი.
- „რუმბი“ ქართული ენის განმარტებით ონლაინ-ლექსიკონში
- ქართული ენის ორთოგრაფიული ლექსიკონი, ვარლამ თოფურია, ივანე გიგინეიშვილი, თბილისი „განათლება“, 1998, გვ. 430
- ნეიმანი ალ., ქართულ სინონიმთა ლექსიკონი, მესამე გამოცემა, თბ.: „განათლება“, 1978, გვ. 345.
- ქართული მატერიალური კულტურის ლექსიკონი, ელდარ ნადირაძე, თბილისი, 2022, გვ. 363
- სულხან-საბა ორბელიანი, ლექსიკონი ქართული : [ორტომეული], ტ. 2, თბილისი: „მერანი“, 1993, გვ. 14-15.
რუმბი²
[რედაქტირება]ეტიმოლოგია
[რედაქტირება]ინგლისურიდან rhumb.
წაკითხვა
[რედაქტირება]- ფონეტიკური ტრანსლიტერაცია (IPA): [rumbi]
- აუდიო მაგალითი: რუმბი ?
- დამარცვლა:რუმ·ბი, მრ. რ. რუმ·ბე·ბი, რუმ·ბნი
მნიშვნელობა
[რედაქტირება]➤ რუმბ-ი, რუმბ-ის(ა), მრავლობითი: რუმბ-ებ-ი, რუმბ-ნ-ი | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
- მიმართულება თვალსაჩინო ჰორიზონტის წერტილებისაკენ ქვეყნის მხარეებთან შეფარდებით ან კუთხე ორ ასეთ მიმართულებას შორის; უდრის ჰორიზონტის წრეხაზის 1/32 ნაწილს ანუ 11°15′; იყენებენ ნავიგაციაში გემის ან თვითმფრინავის კურსის აღსანიშნავად და სხვ.
- ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
წარმოებული ლექსიკა
[რედაქტირება]თარგმანები
[რედაქტირება]
|
წყაროები და რესურსები
[რედაქტირება]- ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონი, ტომი 6, სვეტი 463, თბილისი, 1960 წელი.
- „რუმბი“ ქართული ენის განმარტებით ონლაინ-ლექსიკონში
- ქართული ენის ორთოგრაფიული ლექსიკონი, ვარლამ თოფურია, ივანე გიგინეიშვილი, თბილისი „განათლება“, 1998, გვ. 430