➤ ჭურჭელ -ი, ჭურჭლ -ის(ა)მრავლობითი: ჭურჭლ -ებ-ი, ჭურჭელ -ნ-ი
საერთო სახელი ღრუ ნივთებისა (ქვაბისა , ჯამისა , ჭიქისა , კოკისა ...), რომელშიც სასმელ-საჭმელს ათავსებენ.
„ცუგას ბრალდებოდა დაკარგული კოვზი თუ ფლოსტები, გატეხილი ჭურჭელი თუ დაგლეჯილი ფარდაგი;“
ევფემიზმი: კუბო .
ძველი: ქონება .
„მას აბარია მეფის ნადავლი და ფული, აგრეთვე ეკლესიის ჭურჭელი და სამკაულნი და მეფის მიერ ნაშოვნი „ადგილნი უმკჳდრონი და უმამულონი”1040; ძველი: იარაღი .
„ერთხელ წამოაყენეს აბსურდული პირობები და ქართულ საწარმოებს იმ სამხედრო აღკაზმულობის შეძენა დაავალეს, რისი წარმოებაც საქართველოში საერთოდ არ არსებობს. მაგალითად, ჩაფხუტები, სამხედრო ჭურჭელი და ე. წ. „სუხოი პაიოკი”.“ რთული ფუძის მეორე შემადგენელი ნაწილი.
ჯამ-ჭურჭელი. ზიარჭურჭელი ➤ წარმოებული სიტყვები: მეჭურჭლე , მეჭურჭლეთუხუცესი , საჭურჭლე , ჭურჭლეული , ჭურჭლეულობა
ნივთი, რომელშიც საჭმელი ან სასმელი თავსდება
ელდარ ნადირაძე , თბილისი, 2022, გვ. 626
ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონი, ტომი 8, სვეტი 1298, თბილისი, 1964 წელი.