ყდა
ქართული[რედაქტირება]
ყდა[რედაქტირება]
ეტიმოლოგია[რედაქტირება]
წაკითხვა[რედაქტირება]
- ფონეტიკური ტრანსლიტერაცია (IPA): [qʼdɑ]
- აუდიო მაგალითი: ყდა ?
- დამარცვლა: ყდა, მრ. რ. ყდე·ბი, ყდა·ნი
მნიშვნელობა[რედაქტირება]
არსებითი სახელი[რედაქტირება]
| ➤ ყდა, ყდ-ის(ა), მრავლობითი: ყდ-ებ-ი, ყდა-ნ-ი | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
- წიგნის საგვერდული. (საბა): მუყაოს, ტყავის ან სხვა მასალისგან გაკეთებული გარსი, რომელშიც ჩასმულია წიგნი (რვეული და მისთ.)
- დაბეჭდილი თაბახები სტამბიდან მიიღო წიგნების დამკაზმელმა, რომელმაც იგინი დაკეცა, რიგზე დააწყო, აკინძა და ბოლოს ყდაში ჩასვა (იაკობ გოგებაშვილი). ბავშვებს გვასწავლიდნენ მუსიკას, დურგლობას, წიგნის აკინძვას, ყდის კეთებას, ხარატობას, ჩუქურთმებს (დავით კლდიაშვილი)
- ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
- ➤ სინონიმები: კაბრა
- საქსოვის გასაბამი (საბა): საფეიქრო იარაღი — ქსლის გასაბმელი ჩარჩო.
- ყდა ქარგასავით არის, ოთხკუთხიანია
- ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
- ➤ სინონიმები: ყოყდანი
წარმოებული ლექსიკა[რედაქტირება]
- ➤ წარმოებული სიტყვები: ყდიანი
- ➤ შესიტყვებები: ყდაში ჩასმა
თარგმანები[რედაქტირება]
|
წყაროები და რესურსები[რედაქტირება]
ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონი, ტომი 7, სვეტი 519, თბილისი, 1962 წელი.- „ყდა“ ქართული ენის განმარტებით ონლაინ-ლექსიკონში
- ქართული ენის ორთოგრაფიული ლექსიკონი, ვარლამ თოფურია, ივანე გიგინეიშვილი, თბილისი „განათლება“, 1998, გვ. 508
- საჯარო მოხელის ორთოგრაფიულ-სტილისტიკური ლექსიკონი, თამარ ვაშაკიძე, ავთანდილ არაბული, თეა ბურჭულაძე, თბილისი, 2022, გვ. 531
- ნეიმანი ალ., ქართულ სინონიმთა ლექსიკონი, მესამე გამოცემა, თბ.: „განათლება“, 1978, გვ. 448.
- სულხან-საბა ორბელიანი, ლექსიკონი ქართული : [ორტომეული], ტ. 2, თბილისი: „მერანი“, 1993, გვ. 264.
- ქართული მატერიალური კულტურის ლექსიკონი, ელდარ ნადირაძე, თბილისი, 2022, გვ. 543