ჯოხი
ქართული[რედაქტირება]
ჯოხი[რედაქტირება]
ეტიმოლოგია[რედაქტირება]
წაკითხვა[რედაქტირება]
- ფონეტიკური ტრანსლიტერაცია (IPA): [d͡ʒɔxi]
- აუდიო მაგალითი: ჯოხი ?
- დამარცვლა: ჯო·ხი, მრ. რ. ჯო·ხე·ბი, ჯოხ·ნი
- პარონიმები: ჯორი, ჯონი, ბოხი, კოხი, ლოხი, თოხი
მნიშვნელობა[რედაქტირება]
არსებითი სახელი[რედაქტირება]
| ➤ ჯოხ-ი, ჯოხ-ის(ა), მრავლობითი: ჯოხ-ებ-ი, ჯოხ-ნ-ი | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
- ხის ღერი, ტოტებგაცლილი (იყენებენ საბჯენად და სხვ.).
- აკაკი წერეთელი, „ჩემი თავგადასავალი“
- ბიჭებმა დაავლეს ჯოხებს ხელი და დაუწყეს სუფრის ქვეშ ძაღლებს ცემა.
- რთული ფუძის მეორე შემადგენელი ნაწილი.
- ხელჯოხი. ჩილიკა-ჯოხი.
- რევაზ მიშველაძე, „რჩეული თხზულებანი III – ნოველები“
- ყელი შეეხვია, ყურებში ბამბა გაერჭო, ხელჯოხი ეჭირა და ფერდაკარგული ჩანდა.
- ➤ სინონიმები: კომბალი, სხალტი, სილა
წარმოებული ლექსიკა[რედაქტირება]
- ➤ წარმოებული სიტყვები: ჯოხიანი, ჯოხამოჩრილი, ჯოხბურთი, ჯოხდაბიჯგებული, ჯოხდაბჯენილი, ჯოხდაკრული, ჯოხდაყრდნობით
- ➤ ანდაზები: ძაღლი ახსენე და ჯოხი გვერდზე მოიდე
თარგმანები[რედაქტირება]
წყაროები და რესურსები[რედაქტირება]
ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონი, ტომი 8, სვეტი 1606-1607, თბილისი, 1964 წელი.- „ჯოხი“ ქართული ენის განმარტებით ონლაინ-ლექსიკონში
- ქართული ენის ორთოგრაფიული ლექსიკონი, ვარლამ თოფურია, ივანე გიგინეიშვილი, თბილისი „განათლება“, 1998, გვ. 625
- ნეიმანი ალ., ქართულ სინონიმთა ლექსიკონი, მესამე გამოცემა, თბ.: „განათლება“, 1978, გვ. 557.
- სულხან-საბა ორბელიანი, ლექსიკონი ქართული : [ორტომეული], ტ. 2, თბილისი: „მერანი“, 1993, გვ. 597.
- ქართული მატერიალური კულტურის ლექსიკონი, ელდარ ნადირაძე, თბილისი, 2022, გვ. 670