ჰაემეტი
ქართული[რედაქტირება]
ჰაემეტი[რედაქტირება]
ეტიმოლოგია[რედაქტირება]
წაკითხვა[რედაქტირება]
- ფონეტიკური ტრანსლიტერაცია (IPA): [hɑɛmɛtʼi]
- აუდიო მაგალითი: ჰაემეტი ?
- დამარცვლა: ჰა·ე·მე·ტი, მრ. რ. ჰა·ე·მე·ტე·ბი ჰა·ე·მეტ·ნი
მნიშვნელობა[რედაქტირება]
არსებითი სახელი[რედაქტირება]
| ➤ ჰაემეტ-ი, ჰაემეტ-ის(ა), მრავლობითი: ჰაემეტ-ებ-ი, ჰაემეტ-ნ-ი | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
- სახელწოდება ძველი ქართული ენის ძეგლებისა, სადაც მეორე სუბიექტური და მესამე ობიექტური პირების ნიშნად იხმარებოდა ჰ. მაგ.: ჰუნდა, ჰეშინოდა, ჰუწოდა, ჰდევთ და სხვა.
- ჰაემეტი ტექსტები
- 2011-02-08: „აკაკი შანიძის ფონდი საჯაროა“
- აკაკი შანიძის ნაშრომები ქართული ენის გრამატიკის, ქართული ენის სტრუქტურისა და ისტორიის, ხანმეტი და ჰაემეტი ტექსტების, სინური მრავალთავის, „ვეფხისტყაოსნის” და სხვა საკითხებზე.
- ➤ მსგავსი მნიშვნელობის სიტყვები: ხანმეტი
წარმოებული ლექსიკა[რედაქტირება]
თარგმანები[რედაქტირება]
|
|
წყაროები და რესურსები[რედაქტირება]
ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონი, ტომი 8, სვეტი 1616, თბილისი, 1964 წელი.
იხილეთ ქართული ვიკიპედიის სტატია „ჰაემეტი“- „ჰაემეტი“ ქართული ენის განმარტებით ონლაინ-ლექსიკონში
- ქართული ენის ორთოგრაფიული ლექსიკონი, ვარლამ თოფურია, ივანე გიგინეიშვილი, თბილისი „განათლება“, 1998, გვ. 626
