მარწუხი
ქართული[რედაქტირება]
მარწუხი[რედაქტირება]
ეტიმოლოგია[რედაქტირება]
წაკითხვა[რედაქტირება]
- ფონეტიკური ტრანსლიტერაცია (IPA): [mɑrt͡sʼuxi]
- აუდიო მაგალითი: მარწუხი ?
- დამარცვლა: მარ·წუ·ხი, მრ. რ. მარ·წუ·ხე·ბი, მარ·წუხ·ნი
- პარონიმები: მარწუხა
მნიშვნელობა[რედაქტირება]
არსებითი სახელი[რედაქტირება]
| ➤ მარწუხ-ი, მარწუხ-ის(ა), მრავლობითი: მარწუხ-ებ-ი, მარწუხ-ნ-ი | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
- მაშისებრი რკინის იარაღი, რომლითაც მჭედლები გახურებულ რკინას იჭერენ.
- ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
- ➤ სინონიმები: ჩქიფი, სიმქაში
- კუთხური გურული: იგივეა, რაც გაზი².
- ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
- ➤ სინონიმები: გაზი
- ორფერდა სახურავის სათავის გასამაგრებლად ქვეშიდან შუაზე შეყუდებული საყრდენი.
- ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
- საეკლესიო-სარიტუალო ნივთი. მარწუხით აზიარებენ მორწმუნეებს, მისი საშუალებით ბარძიმიდან სიმბოლურად იღებენ ქრისტეს წმინდა სისხლსა და ხორცს.
- ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
წარმოებული ლექსიკა[რედაქტირება]
თარგმანები[რედაქტირება]
|
|
წყაროები და რესურსები[რედაქტირება]
ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონი, ტომი 5, სვეტი 77, თბილისი, 1958 წელი.- „მარწუხი“ ქართული ენის განმარტებით ონლაინ-ლექსიკონში
- ნეიმანი ალ., ქართულ სინონიმთა ლექსიკონი, მესამე გამოცემა, თბ.: „განათლება“, 1978, გვ. 241.
- ქართული მატერიალური კულტურის ლექსიკონი, ელდარ ნადირაძე, თბილისი, 2022, გვ. 286
- სულხან-საბა ორბელიანი, ლექსიკონი ქართული : [ორტომეული], ტ. 1, თბილისი: „მერანი“, 1991, გვ. 443.