მანიაკი
ქართული
[რედაქტირება]მანიაკი¹
[რედაქტირება]ეტიმოლოგია
[რედაქტირება]წაკითხვა
[რედაქტირება]- ფონეტიკური ტრანსლიტერაცია (IPA): [mɑniɑkʼi]
- აუდიო მაგალითი: მანიაკი ?
- დამარცვლა: მა·ნი·ა·კი, მრ. რ. მა·ნი·ა·კე·ბი, მა·ნი·აკ·ნი
მნიშვნელობა
[რედაქტირება]| ➤ მანიაკ-ი, მანიაკ-ის(ა), მრავლობითი: მანიაკ-ებ-ი, მანიაკ-ნ-ი | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
- ძველი: «საყელო მოთვალულ-მომარგალიტული» (სულხან-საბა ორბელიანი), — ყელსაბამი, ფარღული.
- ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
- ➤ სინონიმები: გულქანდა
წარმოებული ლექსიკა
[რედაქტირება]თარგმანები
[რედაქტირება]|
|
წყაროები და რესურსები
[რედაქტირება]
ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონი, ტომი 5, სვეტი 47, თბილისი, 1958 წელი.- „მანიაკი“ ქართული ენის განმარტებით ონლაინ-ლექსიკონში
- ქართული ენის ორთოგრაფიული ლექსიკონი, ვარლამ თოფურია, ივანე გიგინეიშვილი, თბილისი „განათლება“, 1998, გვ. 335
- საჯარო მოხელის ორთოგრაფიულ-სტილისტიკური ლექსიკონი, თამარ ვაშაკიძე, ავთანდილ არაბული, თეა ბურჭულაძე, თბილისი, 2022, გვ. 366
- ნეიმანი ალ., ქართულ სინონიმთა ლექსიკონი, მესამე გამოცემა, თბ.: „განათლება“, 1978, გვ. 239.
- ქართული მატერიალური კულტურის ლექსიკონი, ელდარ ნადირაძე, თბილისი, 2022, გვ. 269
- სულხან-საბა ორბელიანი, ლექსიკონი ქართული : [ორტომეული], ტ. 1, თბილისი: „მერანი“, 1991, გვ. 435.
მანიაკი²
[რედაქტირება]ეტიმოლოგია
[რედაქტირება]ფრანგულიდან maniaque.
წაკითხვა
[რედაქტირება]- ფონეტიკური ტრანსლიტერაცია (IPA): [mɑniɑkʼi]
- აუდიო მაგალითი: მანიაკი ?
- დამარცვლა: მა·ნი·ა·კი, მრ. რ. მა·ნი·ა·კე·ბი, მა·ნი·აკ·ნი
მნიშვნელობა
[რედაქტირება]| ➤ მანიაკ-ი, მანიაკ-ის(ა), მრავლობითი: მანიაკ-ებ-ი, მანიაკ-ნ-ი | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
- მანიით შეპყრობილი.
- ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
წარმოებული ლექსიკა
[რედაქტირება]თარგმანები
[რედაქტირება]|
|
წყაროები და რესურსები
[რედაქტირება]- ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონი, ტომი 5, სვეტი 47, თბილისი, 1958 წელი.
- „მანიაკი“ ქართული ენის განმარტებით ონლაინ-ლექსიკონში
- ქართული ენის ორთოგრაფიული ლექსიკონი, ვარლამ თოფურია, ივანე გიგინეიშვილი, თბილისი „განათლება“, 1998, გვ. 335
- საჯარო მოხელის ორთოგრაფიულ-სტილისტიკური ლექსიკონი, თამარ ვაშაკიძე, ავთანდილ არაბული, თეა ბურჭულაძე, თბილისი, 2022, გვ. 366
- ჭაბაშვილი მ., უცხო სიტყვათა ლექსიკონი, თბილისი, 1989, გვ. 293.