შამანობა

ქართული[რედაქტირება]

მომდინარეობს ტუნგუსური სიტვა „შამან“ ან „სემან“-იდან, რაც აღგზნებულ, გაშმაგებულ ადამიანს ნიშნავს^[1]. ქართულ ენაში შემოსულია რუსულის გავლით.

➤ შამანობა, შამანობ-ის(ა), მრ. რ. არ აქვს

ბრუნვა	მხოლობითი	მრავლობითი
სახელობითი	შამანობა	—	—
მოთხრობითი	შამანობამ / შამანობამა	—	—
მიცემითი	შამანობას / შამანობასა	—	—
ნათესაობითი	შამანობის / შამანობისა	—	—
მოქმედებითი	შამანობით / შამანობითა	—
ვითარებითი	შამანობად / შამანობადა	—
წოდებითი	შამანობავ / შამანობა	—	—
ყველა სხვა ფორმა იხილეთ ფორმაწარმოების გვერდზე

იგივეა, რაც შამანიზმი.
ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.

ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონი, ტომი 7, სვეტი 623, თბილისი, 1962 წელი.
თეზელიშვილი ს. (ბიჭი), უცხო სიტყვათა ლექსიკონი, თბილისი, 2007, ISBN 99940-46-95-0, გვ. 872.