ბიჭუნა

ქართული

➤ ბიჭუნა, ბიჭუნ-ის(ა), მრავლობითი: ბიჭუნ-ებ-ი, ბიჭუნა-ნ-ი

ბრუნვა	მხოლობითი	მრავლობითი
სახელობითი	ბიჭუნა	ბიჭუნები	ბიჭუნანი
მოთხრობითი	ბიჭუნამ / ბიჭუნამა	ბიჭუნებმა	ბიჭუნათ / ბიჭუნათა
მიცემითი	ბიჭუნას / ბიჭუნასა	ბიჭუნებს / ბიჭუნებსა	ბიჭუნათ / ბიჭუნათა
ნათესაობითი	ბიჭუნის / ბიჭუნისა	ბიჭუნების / ბიჭუნებისა	ბიჭუნათ / ბიჭუნათა
მოქმედებითი	ბიჭუნით / ბიჭუნითა	ბიჭუნებით / ბიჭუნებითა
ვითარებითი	ბიჭუნად / ბიჭუნადა	ბიჭუნებად / ბიჭუნებადა
წოდებითი	ბიჭუნავ / ბიჭუნა	ბიჭუნებო	ბიჭუნანო
ყველა სხვა ფორმა იხილეთ ფორმაწარმოების გვერდზე

საჯარო მოხელის ორთოგრაფიულ-სტილისტიკური ლექსიკონი, თამარ ვაშაკიძე, ავთანდილ არაბული, თეა ბურჭულაძე, თბილისი, 2022, გვ. 187

ნეიმანი ალ., ქართულ სინონიმთა ლექსიკონი, მესამე გამოცემა, თბ.: „განათლება“, 1978, გვ. 51.