დათო

ქართული[რედაქტირება]

➤ დათო, დათო-ს(ი), მრ. რ. არ აქვს

ბრუნვა	მხოლობითი	მრავლობითი
სახელობითი	დათო	—	—
მოთხრობითი	დათომ / დათომა	—	—
მიცემითი	დათოს / დათოსა	—	—
ნათესაობითი	დათოს / დათოსი	—	—
მოქმედებითი	დათოთი	—
ვითარებითი	დათოდ / დათოდა	—
წოდებითი	დათოვ / დათო	—	—
ყველა სხვა ფორმა იხილეთ ფორმაწარმოების გვერდზე

მამაკაცის სახელი, დავითი-ს მოფერებითი, შემოკლებითი ფორმა.
ილია ჭავჭავაძე, „გლახის ნაამბობი“

„ირჩია და უთხრა თავისებურად, გულმტკივნეულად: ხომ ხედავ, ჩემი დათო, დათიკო ისე შეჰჩვევია შენს შვილს, რომ მოშორება ეძნელება.“

სახელი