reticence

ინგლისური

reticence

მნიშვნელობა

1. (არსებითი სახელი) დადუმება, უთქმელობა, თავშეკავებულობა, თავდაჭერილობა (განსაკუთრებით ლაპარაკში)
   ◆ There was a surprising reticence among many respondents to discuss issues of race.

წარმოთქმა:

IPA: /ˈrɛtəsəns/

დამარცვლა:

ret-uh-suhns

ეტიმოლოგია:

ლათ. reticēre

სინონიმები:

taciturn • reserved

წარმოქმნილი სიტყვები და გამოთქმები:

reticent • reticency • reticently • nonreticence