დროშა
ქართული[რედაქტირება]
დროშა[რედაქტირება]
ეტიმოლოგია[რედაქტირება]
წაკითხვა[რედაქტირება]
- ფონეტიკური ტრანსლიტერაცია (IPA): [drɔʃɑ]
- აუდიო მაგალითი: დროშა ?
- დამარცვლა: დრო·შა, მრ. რ. დრო·შე·ბი, დრო·შა·ნი
მნიშვნელობა[რედაქტირება]
არსებითი სახელი[რედაქტირება]
| ➤ დროშა, დროშ-ის(ა), მრავლობითი: დროშ-ებ-ი, დროშა-ნ-ი | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
- სახელმწიფოს, პოლიტიკური პარტიის, პროფკავშირის, ჯარის ნაწილის, სპორტული და სხვა ორგანიზაციის ნიშანი, ემბლემა; გარკვეული ფერის ქსოვილია, ტარზე დამაგრებული, ხშირად შემკული ფოჩებით, ემბლემური გამოსახულებით.
- „თბილისის თავზე წითელი დროშა ფრიალებს“
- ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
- ➤ სინონიმები: ალამი, ბაირაღი
- (მთის დიალექტები) ძველი ეთნოგრაფია: მთიელთა ხატში (სალოცავში) დაცული დროშა; იგი შედგებოდა ერთი დიდი და რამდენიმე მცირე ზომის ნაჭერი ქსოვილისაგან, დამაგრებული იყო საგანგებო ტარზე, რომელსაც თავზე წამოცმული ჰქონდა ბუშტი და ზედ ჯვარი ან შუბი.
- ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
- ➤ სინონიმები: ალამი, ბავრაყი
წარმოებული ლექსიკა[რედაქტირება]
- ➤ წარმოებული სიტყვები: დროშა-ალამი, დროშა-ბაირაღი, დროშაგაშლილი , დროშათმპყრობელი, დროშაკი, დროშალეჩაქები , დროშაკი
- ➤ შესიტყვებები: გარდამავალი დროშა, დროშას აღმართავს, დროშას ნუ დახრის
თარგმანები[რედაქტირება]
|
წყაროები და რესურსები[რედაქტირება]
ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონი, ტომი 3, გვერდი 1563, თბილისი, 2015 წელი.
იხილეთ ქართული ვიკიპედიის სტატია „დროშა“- „დროშა“ ქართული ენის განმარტებით ონლაინ-ლექსიკონში
- ქართული ენის ორთოგრაფიული ლექსიკონი, ვარლამ თოფურია, ივანე გიგინეიშვილი, თბილისი „განათლება“, 1998, გვ. 261
- ნეიმანი ალ., ქართულ სინონიმთა ლექსიკონი, მესამე გამოცემა, თბ.: „განათლება“, 1978, გვ. 164.
- სულხან-საბა ორბელიანი, ლექსიკონი ქართული : [ორტომეული], ტ. 1, თბილისი: „მერანი“, 1991, გვ. 226.
- ქართული მატერიალური კულტურის ლექსიკონი, ელდარ ნადირაძე, თბილისი, 2022, გვ. 141-142