რეგვენი
ქართული[რედაქტირება]
რეგვენი[რედაქტირება]
ეტიმოლოგია[რედაქტირება]
წაკითხვა[რედაქტირება]
- ფონეტიკური ტრანსლიტერაცია (IPA): [rɛɡvɛni]
- აუდიო მაგალითი: რეგვენი ?
- დამარცვლა: რე·გვე·ნი მრ. რ. რე·გვე·ნე·ბი, რე·გვენ·ნი
მნიშვნელობა[რედაქტირება]
ზედსართავი სახელი[რედაქტირება]
| ➤ რეგვენ-ი, რეგვენ-ის(ა), მრავლობითი: რეგვენ-ებ-ი, რეგვენ-ნ-ი | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- სულელი, ბრიყვი, უმეცარი.
- ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
- კუთხური (გურული): ახალგაზრდა (გამოუცდელი).
- ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
- ➤ სინონიმები: სულელი, ბრიყვი, შტერი, უვიცი
წარმოებული ლექსიკა[რედაქტირება]
- ➤ ანდაზები: რეგვენმა შვილი მოკლა – დაჯდა, თვითონვე იტირა
თარგმანები[რედაქტირება]
წყაროები და რესურსები[რედაქტირება]
ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონი, ტომი 6, სვეტი 387, თბილისი, 1960 წელი.- „რეგვენი“ ქართული ენის განმარტებით ონლაინ-ლექსიკონში
- ქართული ენის ორთოგრაფიული ლექსიკონი, ვარლამ თოფურია, ივანე გიგინეიშვილი, თბილისი „განათლება“, 1998, გვ. 426
- ნეიმანი ალ., ქართულ სინონიმთა ლექსიკონი, მესამე გამოცემა, თბ.: „განათლება“, 1978, გვ. 342.
- სულხან-საბა ორბელიანი, ლექსიკონი ქართული : [ორტომეული], ტ. 2, თბილისი: „მერანი“, 1993, გვ. 8.