აჩაჩა
ქართული[რედაქტირება]
აჩაჩა[რედაქტირება]
ეტიმოლოგია[რედაქტირება]
წაკითხვა[რედაქტირება]
- ფონეტიკური ტრანსლიტერაცია (IPA): [ɑt͡ʃʰɑt͡ʃʰɑ]
- აუდიო მაგალითი: აჩაჩა ?
- დამარცვლა: ა·ჩა·ჩა, მრ. რ. ა·ჩა·ჩე·ბი, ა·ჩა·ჩა·ნი
მნიშვნელობა[რედაქტირება]
არსებითი სახელი[რედაქტირება]
| ➤ აჩაჩა, აჩაჩ-ის(ა), მრავლობითი: აჩაჩ-ებ-ი, აჩაჩა-ნ-ი | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
- ძველებური ქართული სახვნელი იარაღი (კავი), მსუბუქ სახვნელთა შორის შედარებით რთული კონსტრუქციისა, ჩუთზე ცოტა მოზრდილი და მძიმე, რომელსაც ჩუთისგან გასხვავებით ჰქონდა საკვეთელიც. გავრცელებული იყო მთელ საქართველოში, განსაკუთრებით ფშავსა და ქართლ-კახეთში.
- ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
- კუთხური: იგივეა, რაც აჩეჩა (მნიშვ. 1), — ჩოჩიალა ურემი.
- ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
- ➤ სინონიმები: გუთანი
წარმოებული ლექსიკა[რედაქტირება]
თარგმანები[რედაქტირება]
|
|
წყაროები და რესურსები[რედაქტირება]
ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონი, ტომი 1, გვერდი 844, თბილისი, 2008 წელი.
იხილეთ ქართული ვიკიპედიის სტატია „აჩაჩა“- „აჩაჩა“ ქართული ენის განმარტებით ონლაინ-ლექსიკონში
- ქართული ენის ორთოგრაფიული ლექსიკონი, ვარლამ თოფურია, ივანე გიგინეიშვილი, თბილისი „განათლება“, 1998, გვ. 76
- ნეიმანი ალ., ქართულ სინონიმთა ლექსიკონი, მესამე გამოცემა, თბ.: „განათლება“, 1978, გვ. 37.
- ქართული მატერიალური კულტურის ლექსიკონი, ელდარ ნადირაძე, თბილისი, 2022, გვ. 48
- სულხან-საბა ორბელიანი, ლექსიკონი ქართული : [ორტომეული], ტ. 1, თბილისი: „მერანი“, 1991, გვ. 82.