ჭაბუკი
ქართული[რედაქტირება]
ჭაბუკი[რედაქტირება]
ეტიმოლოგია[რედაქტირება]
სპარსულიდან ჩაბუკ.
წაკითხვა[რედაქტირება]
- ფონეტიკური ტრანსლიტერაცია (IPA): [t͡ʃʼɑbukʼi]
- აუდიო მაგალითი: ჭაბუკი ?
- დამარცვლა: ჭა·ბუ·კი, მრ. რ. ჭა·ბუ·კე·ბი, ჭა·ბუკ·ნი
მნიშვნელობა[რედაქტირება]
არსებითი სახელი[რედაქტირება]
| ➤ ჭაბუკ-ი, ჭაბუკ-ის(ა), მრავლობითი: ჭაბუკ-ებ-ი, ჭაბუკ-ნ-ი | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
- ახალგაზრდა, ყმაწვილი.
- 1974: ჭაბუა ამირეჯიბი, დათა თუთაშხია
- „ ეს ჭაბუკი მეწისქვილის შვილი გახლდათ, ასე, ოცი წლისა იქნებოდა.“
- ჯერ დაუვაჟკაცებელი, ყმაწვილი.
- 1894-1908: აკაკი წერეთელი, „ჩემი თავგადასავალი“
- „...თანდათან იზრდება, ფეხს იკიდებს, სანამ წკრიალით არ ჩამოცუნცულდება რომელსამე ხევში, სადაც, როგორც აღვირუსხმელი, სისხლჭარბი, თავმომწონე და შეუპოვარი, სანავარდოდ გამოსული ჭაბუკი , აღარავის ეკრძალვის, აღარაფერს ერიდება: მირბის და მიხტის ღრიალ-გრიალით!“
- ძველი: რაინდი, მოყმე.
- 1150-1200: მოსე ხონელი, ამირანდარეჯანიანი
- „ არაბთა მეფისა ბუმბერაზი იყო ლომი ჭაბუკი და იქი არა იყო კაცი მეომარი მისა. “
- რთული ფუძის მეორე შემადგენელი ნაწილი.
წარმოებული ლექსიკა[რედაქტირება]
თარგმანები[რედაქტირება]
წყაროები და რესურსები[რედაქტირება]
ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონი, ტომი 8, სვეტი 1219, თბილისი, 1964 წელი.- „ჭაბუკი“ ქართული ენის განმარტებით ონლაინ-ლექსიკონში
- ქართული ენის ორთოგრაფიული ლექსიკონი, ვარლამ თოფურია, ივანე გიგინეიშვილი, თბილისი „განათლება“, 1998, გვ. 611
- საჯარო მოხელის ორთოგრაფიულ-სტილისტიკური ლექსიკონი, თამარ ვაშაკიძე, ავთანდილ არაბული, თეა ბურჭულაძე, თბილისი, 2022, გვ. 603
- ნეიმანი ალ., ქართულ სინონიმთა ლექსიკონი, მესამე გამოცემა, თბ.: „განათლება“, 1978, გვ. 531.
- სულხან-საბა ორბელიანი, ლექსიკონი ქართული : [ორტომეული], ტ. 2, თბილისი: „მერანი“, 1993, გვ. 591.