ძ
ქართული[რედაქტირება]
ძ[რედაქტირება]
 | ||||||||
| ||||||||
ეტიმოლოგია[რედაქტირება]
წაკითხვა[რედაქტირება]
მნიშვნელობა[რედაქტირება]
ასო[რედაქტირება]
- ოცდამერვე ასო ქართულ ანბანში (ოცდამეთერთმეტე ძველ ქართულ ანბანში); მისი სახელია ძილ-ი.
- ძველ ქართულ სათვალავში აღნიშნავდა სამი ათასს (3000).
- ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
წყაროები და რესურსები[რედაქტირება]
ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონი, ტომი 8, სვეტი 701, თბილისი, 1964 წელი.
იხილეთ ქართული ვიკიპედიის სტატია „ძ“- „ძ“ ქართული ენის განმარტებით ონლაინ-ლექსიკონში
- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 11, გვ. 260, თბ., 1987 წელი.
