ექო
ქართული[რედაქტირება]
ექო[რედაქტირება]
ეტიმოლოგია[რედაქტირება]
ბერძნული მითოლოგიის ნიმფა Echo-ის სახელის მიხედვით, რომელიც დაისაჯა ყბედობისათვის და დაკარგა ლაპარაკის ურანი, შეეძლო მხოლოდ სხვისი ნათქვამის დაბოლოების გამეორება.
წაკითხვა[რედაქტირება]
- ფონეტიკური ტრანსლიტერაცია (IPA): [ɛkʰɔ]
- აუდიო მაგალითი: ექო ?
- დამარცვლა: ე·ქო, მრ. რ. ე·ქო·ე·ბი, ე·ქო·ნი
მნიშვნელობა[რედაქტირება]
არსებითი სახელი[რედაქტირება]
| ➤ ექო, ექო-ს(ი), მრავლობითი: ექო-ებ-ი, ექო-ნ-ი | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
- ბგერის არეკვლა რაიმე საგნებზე (მაგ., კედელზე, ტყეში) და უკან დაბრუნება, რაც ყურით აღიქმება როგორც პირველადი ბგერის გამეორება;
- ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
- სასაუბრო: იგივეა რაც ექოსკოპოა.
- ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
- ➤ სინონიმები: გამოძახილი, ნახმევი
წარმოებული ლექსიკა[რედაქტირება]
თარგმანები[რედაქტირება]
|
წყაროები და რესურსები[რედაქტირება]
ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონი, ტომი 4, გვერდი 407, თბილისი, 2019 წელი.- „ექო“ ქართული ენის განმარტებით ონლაინ-ლექსიკონში
- ქართული ენის ორთოგრაფიული ლექსიკონი, ვარლამ თოფურია, ივანე გიგინეიშვილი, თბილისი „განათლება“, 1998, გვ. 272
- საჯარო მოხელის ორთოგრაფიულ-სტილისტიკური ლექსიკონი, თამარ ვაშაკიძე, ავთანდილ არაბული, თეა ბურჭულაძე, თბილისი, 2022, გვ. 289
- ნეიმანი ალ., ქართულ სინონიმთა ლექსიკონი, მესამე გამოცემა, თბ.: „განათლება“, 1978, გვ. 171.
- ჭაბაშვილი მ., უცხო სიტყვათა ლექსიკონი, თბილისი, 1989, გვ. 162.