ჭიქა
ქართული[რედაქტირება]
ჭიქა[რედაქტირება]
ეტიმოლოგია[რედაქტირება]
წაკითხვა[რედაქტირება]
- ფონეტიკური ტრანსლიტერაცია (IPA): [t͡ʃʼikʰɑ]
- აუდიო მაგალითი: ჭიქა ?
- დამარცვლა: ჭი·ქა, მრ. რ. ჭი·ქე·ბი, ჭი·ქა·ნი
მნიშვნელობა[რედაქტირება]
არსებითი სახელი[რედაქტირება]
| ➤ ჭიქა, ჭიქ-ის(ა), მრავლობითი: ჭიქ-ებ-ი, ჭიქა-ნ-ი | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
- ცილინდრული ფორმის ჭურჭელი (სასმისი) მინისა.
- 1974: ჭაბუა ამირეჯიბი, დათა თუთაშხია
- „თუთაშხიამ ღიმილით შეგვათვალიერა, ჭიქა ასწია: – ერთ სადღეგრძელოს ავაყოლებ სათქმელში. “
- მინა, შუშა.
- თამაზ მეტრეველი, „ველური წაბლის ხეივანი“
- „რატომ გდის სისხლი? – გამეჭრა, ჭიქა გავტეხე. შუშაზე გავიჭერი … შუშის ნამსხვრევზე … – უპასუხა ბესომ.“
- რთული ფუძის მეორე შემადგენელი ნაწილი.
წარმოებული ლექსიკა[რედაქტირება]
- ➤ წარმოებული სიტყვები: ჭიქა-საინი, ჭიქური
თარგმანები[რედაქტირება]
|
წყაროები და რესურსები[რედაქტირება]
ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონი, ტომი 8, სვეტი 1268, თბილისი, 1964 წელი.- „ჭიქა“ ქართული ენის განმარტებით ონლაინ-ლექსიკონში
- ქართული ენის ორთოგრაფიული ლექსიკონი, ვარლამ თოფურია, ივანე გიგინეიშვილი, თბილისი „განათლება“, 1998, გვ. 612
- საჯარო მოხელის ორთოგრაფიულ-სტილისტიკური ლექსიკონი, თამარ ვაშაკიძე, ავთანდილ არაბული, თეა ბურჭულაძე, თბილისი, 2022, გვ. 605
- ნეიმანი ალ., ქართულ სინონიმთა ლექსიკონი, მესამე გამოცემა, თბ.: „განათლება“, 1978, გვ. 535.
- სულხან-საბა ორბელიანი, ლექსიკონი ქართული : [ორტომეული], ტ. 2, თბილისი: „მერანი“, 1993, გვ. 592.
- ქართული მატერიალური კულტურის ლექსიკონი, ელდარ ნადირაძე, თბილისი, 2022, გვ. 620