არსებითი სახელი

ქართული[რედაქტირება]

არსებითი სახელი[რედაქტირება]

ეტიმოლოგია[რედაქტირება]

წაკითხვა[რედაქტირება]

ფონეტიკური ტრანსლიტერაცია (IPA): [ɑrsɛbitʰi sɑxɛli]
აუდიო მაგალითი: არსებითი სახელი ^?
დამარცვლა: არ·სე·ბი·თი·სა·ხე·ლი, მრ. რ. არ·სე·ბი·თი· სა·ხე·ლე·ბი არ·სე·ბი·თი· სა·ხელ·ნი

მნიშვნელობა[რედაქტირება]

არსებითი სახელი[რედაქტირება]

➤ არსებითი სახელ-ი, არსებითი სახელ-ის(ა), მრავლობითი: არსებითი სახელ-ებ-ი, არსებითი სახელ-ნ-ი

ბრუნვა	მხოლობითი	მრავლობითი
სახელობითი	არსებითი სახელი	არსებითი სახელები	არსებითი სახელნი
მოთხრობითი	არსებითი სახელმა	არსებითი სახელებმა	არსებითი სახელთ / არსებითი სახელთა
მიცემითი	არსებითი სახელს / არსებითი სახელსა	არსებითი სახელებს / არსებითი სახელებსა	არსებითი სახელთ / არსებითი სახელთა
ნათესაობითი	არსებითი სახელის / არსებითი სახელისა	არსებითი სახელების / არსებითი სახელებისა	არსებითი სახელთ / არსებითი სახელთა
მოქმედებითი	არსებითი სახელით / არსებითი სახელითა	არსებითი სახელებით / არსებითი სახელებითა
ვითარებითი	არსებითი სახელად / არსებითი სახელადა	არსებითი სახელებად / არსებითი სახელებადა
წოდებითი	არსებითი სახელო	არსებითი სახელებო	არსებითი სახელნო
ყველა სხვა ფორმა იხილეთ ფორმაწარმოების გვერდზე

გრამატიკა: მეტყველების ნაწილი, რომელიც აღნიშნავს საგანს ან მოვლენას; უპასუხებს კითხვებზე ვინ? რა?
ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.

წარმოებული ლექსიკა[რედაქტირება]

თარგმანები[რედაქტირება]

ბერძნული: ουσιαστικό (el) (ousiastikó)
ბულგარული: съществително (bg) (sǎštestvitelno) съществително име (bg) (sǎštestvitelno ime)
გერმანული: Substantiv (de) საშ.
ესპანური: sustantivo (es) მამრ.
თურქული: ad (tr) isim (tr)
იაპონური: 名詞 (ja) (めいし, meishi)
ინგლისური: naming word (en) noun (en) noun substantive (en) substantive (en)
იტალიური: nome (it) მამრ. sostantivo (it) მამრ.
პოლონური: rzeczownik (pl) მამრ.
პორტუგალიური: substantivo (pt) მამრ.
რუსული: существительное (ru) საშ. (suščestvitelʹnoje) имя существительное (ru) საშ. (imja suščestvitelʹnoje)
სომხური: գոյական (hy) (goyakan) գոյական անուն (hy) (goyakan anun)
უკრაინული: іменник (uk) მამრ. (imennyk)
ფრანგული: nom (fr) substantif (fr) მამრ.
შვედური: substantiv (sv) საშ.
ჩინური: 名词 (zh) (míngcí)

წყაროები და რესურსები[რედაქტირება]

ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონი, ტომი 6, სვეტი 953-954, თბილისი, 1960 წელი.
იხილეთ ქართული ვიკიპედიის სტატია „არსებითი სახელი“
„არსებითი სახელი“ ქართული ენის განმარტებით ონლაინ-ლექსიკონში
ქართული ენის ორთოგრაფიული ლექსიკონი, ვარლამ თოფურია, ივანე გიგინეიშვილი, თბილისი „განათლება“, 1998, გვ. 59