„უცებ, სად იყო და სად არა, ობელისკს ავტობუსი მოადგა და ფარების შუქით ერთბაშად გამოაცალკევა, გამოაბრწყინა წყვდიადიდან. ავტობუსი ხალხით იყო სავსე: გადმოდიოდნენ და გადმოდიოდნენ, სიცილ-ხორხოცით, ჟივილ-ხივილით, ეტყობოდათ, მინდორში, ჰაერზე ევახშმათ და ...“