აბდაუბდა
ქართული[რედაქტირება]
აბდაუბდა[რედაქტირება]
ეტიმოლოგია[რედაქტირება]
წაკითხვა[რედაქტირება]
- ფონეტიკური ტრანსლიტერაცია (IPA): [ɑbdɑubdɑ]
- აუდიო მაგალითი: აბდაუბდა ?
- დამარცვლა: აბ·და·უბ·და, მრ. რ. აბ·და·უბ·დე·ბი, აბ·და·უბ·და·ნი
მნიშვნელობა[რედაქტირება]
არსებითი სახელი[რედაქტირება]
| ➤ აბდაუბდა, აბდაუბდ-ის(ა), მრავლობითი: აბდაუბდ-ებ-ი, აბდაუბდა-ნ-ი |
- უთავბოლო მსჯელობა, ლაპარაკი.
- მთელი დღე რაღაც აბდაუბდას ლაპარაკობდა.
- აკაკი წერეთელი, „ჩემი თავგადასავალი“
- „მე ჩემთვის კუთხეში ვიჯექ, ასე რომ, მგონი, ვერც კი შემნიშნეს. იმათმა აბდაუბდა საუბარმა ისე გამიტაცა, რომ რაღაც უჩვეულო სასუფეველი ვიგრძენი, სმენად გადავიქეცი.“
- ოთარ ჭილაძე, „აველუმი“
- „რაიმე აზრის გამოტანა ნათქვამიდანაც და მოსმენილიდანაც, რაც ჩვეულებრივი აბდაუბდა , აბრაკადაბრა იქნებოდა და მეტი არაფერი ნებისმიერი მესამე ადამიანისათვის, განსაკუთრებით კი აქ, ტრიანონის სასახლეში, სადაც ვინ იცის, საიდან არ ჩამოსული ტურისტები, ბედნიერებისაგან სახეგაცისკროვნებულნი, საქმიანად გაფაციცებულნი და ...“
- ➤ სინონიმები: სისულელე, უაზრობა, შეუსაბამობა, ჩმახი, მიკიბ-მოკიბული, მიეთ-მოეთობა, ლაყაფი, მიქარვა, ლათაია, მიდმოება, მიედ-მოედება, როტა, როშვა, ალთა-ბალთა, აჭია-ბაჭია, აჩა~ბაჩა, ტარტარი, დომხალი, უთავბოლობა, დაულაგებლობა, თავგამოუბელი
წარმოებული ლექსიკა[რედაქტირება]
- ➤ წარმოებული სიტყვები: აბდაუბდაობს, აბდაუბდობს, აბდაუბდაობა
თარგმანები[რედაქტირება]
|
წყაროები და რესურსები[რედაქტირება]
ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონი, ტომი 1, გვერდი 147, თბილისი, 2008 წელი.- „აბდაუბდა“ ქართული ენის განმარტებით ონლაინ-ლექსიკონში
- ქართული ენის ორთოგრაფიული ლექსიკონი, ვარლამ თოფურია, ივანე გიგინეიშვილი, თბილისი „განათლება“, 1998, გვ. 24
- საჯარო მოხელის ორთოგრაფიულ-სტილისტიკური ლექსიკონი, თამარ ვაშაკიძე, ავთანდილ არაბული, თეა ბურჭულაძე, თბილისი, 2022, გვ. 125
- ნეიმანი ალ., ქართულ სინონიმთა ლექსიკონი, მესამე გამოცემა, თბ.: „განათლება“, 1978, გვ. 5.